وبلاگ

الف: در صورتی که مجموع نمرات بین ۱۶تا ۲۰ باشد، در مرحله رشد قرار دارد.

ب: در صورتی که مجموع نمرات بین ۹تا ۱۵ باشد، در مرحله بلوغ قرار دارد.

ج: در صورتی که مجموع نمرات بین ۴تا ۸ باشد، در مرحله افول قرار دارد.

تعریف مفهومی و عملیاتی چهار متغییر رشد فروش،نسبت سود تقسیمی، مخارج سرمایه ای ،و سن شرکت به صورت زیر است:

رشد فروش: نشان دهنده درصد تغییرات در فروش واحد اقتصادی می‌باشد که به روش زیر محاسبه می شود.

نسبت سود تقسیمی: که نشان دهنده این است که واحد اقتصادی چند درصد از سود حاصل شده خود را در میان سهام‌داران توزیع ‌کرده‌است.و به روش زیر محاسبه می شود:

مخارج سرمایه ای: مخارجی هستند که از تحمل آن ها به دنبال کسب منافع آتی بلند مدت یا منافع آتی حداقل برای یک دوره مالی دیگر هستیم و به روش زیر محاسبه می شود:

=(اضافات(کاهش) دارایی های ثابت طی دوره/ارزش بازار شرکت)*۱۰۰

=درآمد فروش

=سود تقسیمی هر سهم

=سود هر سهم

AGE=تفاوت سال tو سال تأسيس شرکت

و در نهایت برای مقایسه محافظه کاری در هر کدام از مراحل عمر شرکت از آماره t استفاده می شود.

۱-۱۰ خلاصه فصل:

ما در این فصل ابتدا به بیان مسئله پرداختیم و در گام بعد اهداف و ضرورت های انجام تحقیق را بیان کردیم و در گام سوم جامعه آماری و نمونه آماری را معرفی کرده و بعد به بیان روش تحقیق و بیان مدل و تعریف متغییر ها پرداخته و در آخر به شرح نحوه تفکیک شرکت ها پرداختیم. و اما در فصل بعد به طور کامل به تعریف مفهومی محافظه کاری و فواید و معایب آن می پردازیم انواع محافظه کاری را بیان کرده، دیدگاه های آن را شرح داده و بعد به شرح مراحل مختلف چرخه عمر شرکت ها می پردازیم و در مرحله آخر پیشینه های تحقیق را اعم از داخلی و خارجی بیان می داریم.

فصل دوم

ادبیات تحقیق

۲-۱ مقدمه

محافظه کاری ریشه در قرون وسطی دارد. در آن زمان صاحبان املاک اداره اموال خود را به مباشران می سپردند. مباشر هم می‌دانست اگر محافظه کاری پیشه کند. و افزایش ارزش دارایی ها را پیش‌بینی نکند، خود را در برابر مسئولیتی که به او واگدار شده، بیمه ‌کرده‌است، زیرا اگر افزایش ها به واقعیت نمی پیوست، مالک ممکن بود مباشر را مقصر پندارد. در اواخر قرن نوزدهم در انگلستان، در دعاوی که پس از ورشکستگی شرکت ها از سوی سرمایه گذاران مطرح می شد غالباً حسابرسان به عنوان خوانده به دادگاه ها کشانده می شدند. از آن پس حسابرسان دریافتند که بر مبنای صورت های مالی محافظه کارانه، هرگز دعوایی علیه آن ها اقامه نمی شود و فقط بیش از واقع نشان دادن سود و دارایی ها است که موجب چنین امری می شود. در آمریکا نیز بانکداران، منتقدترین استفاده کنندگان اطلاعات حسابداری و خواستار استفاده از رویکرد محافظه کارانه بودند. همچنین سقوط بازار سهام در سال ۱۹۲۹ تمایل به محافظه کاری حسابداران را استحکام بخشید. این موضوع که آیا حسابداری به سمت محافظه کاری بیشتر حرکت می‌کند ،برای سرمایه گذاران ، دانشگاهیان ، مراجع قانون گذاری، با اهمیت است. و ما در این پژوهش به دنبال این مطلب هستیم که آیا محافظه کاری در هر شرکت با عبور از مراحل گوناگون چرخه عمر دستخوش تغییرات می شود ؟

۲-۲ مفهوم محافظه ­کاری

محافظه ­کاری به طور سنتی با ضرب المثل «هیچ سودی شناسایی نکنید، اما همه ­ی زیان ­ها را شناسایی کنید » بیان شده است (رضازاده و آزاد به نقل از بلیاس۱۹۲۴). علی­رغم فقدان تعریف جامعی از محافظه ­کاری، در ادبیات حسابداری، دو ویژگی مهم محافظه ­کاری مورد بررسی قرار گرفته است. نخست، وجود جانبداری در ارائه­ کمتر از واقع ارزش دفتری نسبت به ارزش بازارِ آن که توسط اهلسون (۱۹۹۵) عنوان شده است. دوم، تمایل به تسریع در شناسایی زیان­ها و به تعویق انداختن شناسایی سود­ها که توسط باسو (۱۹۹۷) بیان شده است. واتس (۲۰۰۳) بیان کرد که محافظه کاری تاییدپذیری متفاوت مورد نیاز برای شناسایی سودها در مقابل زیان­ها ‌می‌باشد. در بیانیه مفاهیم حسابداری شماره ی دو نیز برای تشریح محافظه ­کاری چنین آمده است:“… اگر دو برآورد از یک مبلغ دریافتنی یا پرداختنی آتی وجود داشته باشد و احتمال وقوع هر دو یکسان نباشد؛ محافظه ­کاری استفاده از ‌برآوردی الأمثلهرا دیکته می­ کند که کمتر خوشبینانه است”(هیات استاندارد های حسابداری مالی، ۱۹۸۰ ).

باسو (۱۹۹۷) محافظه کاری را گرایش حسابداری به الزام درجه­ بالاتری از تأیید­پذیری برای شناسایی اخبار خوب در مقایسه با میزان تائیدپذیری لازم برای شناسایی اخبار بد تعریف ‌کرده‌است. که این موضوع منجر به کم­نمایی سود و در نتیجه دارایی­ ها می­ شود. کمیته فنی سازمان حسابرسی ایران(۱۳۸۶) بیان می­ کند که تهیه کنندگان صورت­های مالی با ابهاماتی که به گونه ­ای اجتناب­ناپذیر بر بسیاری از رویداها و شرایط سایه افکنده است، برخورد ‌می‌کنند. نمونه این ابهامات شامل قابلیت وصول مطالبات، عمرمفید احتمالی دارایی­ های ثابت و تعداد و میزان ادعاهای مربوط به ضمانت کالای فروش رفته ‌می‌باشد. چنین مواردی با رعایت احتیاط در صورت­های مالی و همراه با افشای ماهیت و میزان آن ها بررسی می­ شود. «احتیاط عبارت است از کاربرد درجه­ای از مراقبت که در اِعمال قضاوت برای برآوردهای حسابداری در شرایط ابهام مورد نیاز است، به گونه ­ای که درآمدها یا داراییها بیشتر از واقع و هزینه­ ها یا بدهی­ها کمتر از واقع نشان داده نشوند.» در واقع محافظه کاری را ‌می‌توان محصول ابهام دانست. هرگاه حسابداران با ابهام روبرو شوند، محافظه کاری را به کار می‌برند. از نظر این کمیته، اعمال احتیاط نباید منجر به ایجاد اندوخته­های پنهانی یا ذخایر غیر ضروری گردد یا داراییها و درآمدها را عمداً کمتر از واقع و بدهی­ها و هزینه­ ها را عمداً بیشتر از واقع نشان دهد، زیرا این امر موجب نقض بی­طرفی می­ شود. از دیدگاه تهیه کنندگان صورت های مالی، محافظه ­کاری کوششی است برای انتخاب روشی از روش های پذیرفته شده حسابداری که به یکی از موارد زیر منتج شود (شباهنگ، ۱۳۸۷ : ۵۴):

1. 1. شناخت کندتر درآمدها،

1. 1. شناخت سریعتر هزینه ها،

1. 1. ارزشیابی کمتر دارایی ها و

1. ارزشیابی بیشتر بدهی ها.