– شمس لنگرودی، محمد ( ۱۳۶۷) گردباد شور جنون، تهران، نشر چشمه، چاپ دیبا.
– شمیسا، سیروس(۱۳۸۳) آشنایی با عروض و قافیه [ویراست ۴]، تهران، میترا .
– شمیسا، سیروس(۱۳۸۳) سبک شناسی شعر [ویرایش ۲]، تهران، میترا .
– شفیعی کدکنی، محمدرضا(۱۳۶۶) صورخیال در شعر فارسی، چاپ سوم، تهران: نشر آگاه.
– شفیعی کدکنی، محمد رضا( ۱۳۷۱) شاعر آیینه ها، چاپ سوم، تهران، آگاه.
– صفا، ذبیح الله (۱۳۷۸ ) تاریخ ادبیات ایران، تلخیص دکتر محمد ترابی (زیر نظر مولف)، جلد چهارم، تهران، فردوس.
– ظفرخان، محمد(۱۳۴۲) غنی کشمیری، ادبیات و زبان ها، هلال، تیرماه، شماره ۴۳، از ۴ تا ۵۱٫
– فتوحی ، محمود (۱۳۸۵) نقد ادبی در سبک هندی، چاپ پنجم،تهران، زوار.
– گلچین معانی ، احمد،( ۱۳۴۷) مکتب وقوع در شعر فارسی، تهران، بنیاد.
– محی الدین خلوت،غلام (۱۳۳۴) غنی کشمیری ، ادبیات و زبان ها ، هلال، مرداد – شماره ۱۲٫ از ۴۹ تا ۵۴ .آدرس ثابت: http://www.noormags.com/view/fa/articlepage/ 29917
– میرصادقی، میمنت (۱۳۷۶) واژه نامه هنری شاعر،چاپ دوم، تهران، کتاب مهناز.
– معین، محمّد، فرهنگ فارسی، نرم افزار رایانه ای
– نگانی، سدار (۱۳۵۴) ملا غنی کشمیری، نشریه ادبیات و زبان ها؛ وحید، آبان،شماره ۱۸۵،. از ۷۸۰ تا ۷۸۲ از ۸۵۴ تا ۸۵۴ لینک ثابت: http://www.noormags.com/view/fa/articlepage/204671
Abstract
Ghani is one of the great Persian-speaking poets in Kashmir. His poetry, as his poems show, is easy and impossible. However, sometimes his poem is affected by such complications that its comprehension becomes difficult to ordinary readers. About collecting his collection of poems (divan), according to a research, for the first time Muhammad Ali Maher Akbar Abadi has made a collection of his poems, but of course this manuscript is not available now. All available scripts are copied based on a script provided by Muhammad Moslem Son’y in cooperation with Laleh Malek Shahid. His poetry must be considered to be among the educational literature, however, glimmers of asceticism and mysticism are also seen in his poems. Love in his language, is a kind of love which is mixed with pudency and modesty. The poet neither describes beardless young boys, like Iraqi style poets did, nor his poems collection is mixed with writing about charming women and chronogram, like that of Hindi style poets. Even though, in some scripts, in the end of the poems collection, there are poems similar to the poems describing charming women, but these poems are limited and very scarce. Ghani’s style of expression in his poems is strictly in accordance with prominent features of Hindi style. His poetry, in compliance with other Hindi style poets, is a content not subject poetry, the amazing contents of this ascetic and praise averse poet’s become apparent in his lyrics and innovative pure one-couplet poems (Tak-baiti). His delicate, fantastic and novel contents, which are in the field of ethics, Sufism, poverty and metaphysics are sometimes mixed with complexity and ambiguity His poems collection is entirely filled with delicacies, expressions, terminologies, exclusive compositions and presenting pure adages. He is an indisputable poet who has well-documented poems, thus, many orators have brought his poems amidst their writings. A variety of verbal and spiritual ornaments with different frequencies has flavored his words and added to the sweetness of meanings and gentleness of his words. His point of view about poesy, dispraise of stealing and repetition, and the necessity of apprenticeship toward the masters of the arts, is comprehended from his poems.
In this proofreading, it is tried to correct Ghani’s collection of poems by using five existing scripts (except the script which is totally illegible). These five scripts are actually duplicated from two different scripts. The base script (national library script) and also the two other scripts are accordingly similar, in terms of transposition of poems and also the order of couplets in each poem. Among the three scripts, one script is full of writing errors which has specifically occurred due to the low accuracy of the scribe. In this script, coordinating Vāv (“وَ” in Persian acts like “and” in English, it is a coordinator), is rarely written independently. For example, the coordinating Vāv (وَ) between two words “سر” وَ “کار” (“sar” and “kār”) is not written, and it is recorded in the form of “سرُکارَش” (“saroKārash”). In record of base script, some words, such as “راه نما” (“rāhnamā”), are written as separate from each other, but the words, such as “بیهوشی” (“bīhūshī”) are written as stuck together. This collection of poems totally includes: 149 lyrics, 76 Qat’ehs (one of the Persian poetry’s genre), 78 quatrains and 460 one-couplet poems. There are few interconnected poems in it, as same as long lyrics. He presented most of his contents in one-couplet frame. Also, his Qat’ehs are often three or four-couplet and sometimes two-couplets His quatrains are average and he did not succeed in Qasīdah and Masnavī.
About the whole collection of poems, the considerable point is that Ghani was taciturn in some alphabets, such as the rows of ‘ayn and Ghain, Fā’ and Qāf. The row of Fā’ has only one lyric. The row of Ghayn and the row of Vāv have only four couplets. Proofreading the collection of poems, considering the difficulties existing in reading the manuscripts texts, and also plenty of scribes’ mistakes in some scripts, was difficult and sometimes exhausting. On the other hand, another problem which we encountered in this research, was the lack of information about Ghani.
Keywords: Script, Ghani Kashmiri, Collection of poems (Divan), Proofreading and annotation, Hindi Poem Style, Lunar Hijri Eleventh Century.
همه شواهد شعری، از دیوان غنی انتخاب شده اند. ↑
با توجّه به تاریخ وفات غنی که در این زمان رخ داده است، مراد از پادشاه والاجاه، اورنگ زیب است. ↑
از شعرای کشمیر. ↑
. Ambiguity ↑
Personification ↑
. Oxymoron ↑
. Paradox ↑
. هشت کتاب، سهراب سپهری، ص ۲۹۴ ↑
http://www.encyclopaediaislamica.com/madkhal2.php?sid=52 ↑
مراد، ظفرخان احسن است. پادشاه هند در این دوران، شاه جهان بود. تاریخ این دیدار را آزاد بلگرامی، هژدهم محّرم ۱۰۴۲ هجری است.(رجوع شود به: ظفرخان، ۱۳۴۲: ۴۶) ↑
این غزل عیناً با تحشیهای که در نسخه اساس (الف)آمده، در (هـ)نیز آمده است. در (ب) نیز، این غزل، غزل آغازین نسخه است. ↑
این بیت، در نسخه های (ب) و (د) و (ج) نیامده است.در نسخه (هـ) و(و)، موافق با نسخه (الف)، بیت چهارم غزل است. ↑
ج):فرو بستیم. ↑
این بیت، در نسخه (ب) ذکر نشده است. ↑
این بیت در نسخه (ب) نیامده است. ↑
(هـ): شبیه. (ب)، (ج)،(د) و (و): خیال
. ↑
(الف) و (ب): برنمیدارم.(ج): برنمیدارد . (ب) و (هـ): برنمیداریم. ↑
ترتیب این غزل در نسخه (ب) و (ج) متفاوت از سایر نسخ است. ↑
(الف)، (ج)، (هـ) و(و):غافل و (ب) و (د): عاقل. ↑
این بیت تنها درنسخه (ج) ضبط شده است. ↑
(ب) و (ج): تابش. ↑
(ج): باشد. ↑
سومین غزل درنسخه (ب) و (ج). ↑
(هـ): زد. ↑
این غزل در نسخه (ج) نیامده است. ↑
(د) و(هـ): تیر. ↑
(د): بال. ↑
این بیت، در نسخه (الف) نیامده است. در سایر نسخهها ذکر شده است جز آنکه، در نسخه (ب)، جا به جایی غزل در نسخه، و نیز افزوده شدن ابیات دیگری بر غزل ملاحظه می شود. این بیت، در نسخه مذکور، بیت سوم واقع شده است. در نسخه (د)، جای این بیت با بیت قبل از آن عوض شده است. ↑
«ز»، حرفی که درنسخه (الف)نیامده ولی در نسخههای(د) و (هـ)، این حرف ضبط شده است. ↑
در نسخه (د)، این بیت ضبط نشده است. ↑
در نسخه (ب)، جای دو بیت آخر عوض شده است، بیت آخر غزل در این نسخه،بیت پنجم در غزل بالاست. معمولاً ضبط نسخههای (الف)، (د) و(هـ)، مطابقت زیادی با هم دارند، ضبط نسخهای (ب) و (ج) نیز به گونهایست که استنساخ یکی ازدیگری به نظر میرسد، با اندکی تفاوت. ↑
