عبدی و همکاران (۱۳۹۰) درتحقیقی تحت عنوان میزان حساسیت بازداری رفتاری در میزان اضطراب افراد سوء مصرف مواد و سالم شهر تهران دریافتند که فعال سازی رفتاری با میزان اضطراب رابطه منفی وجود دارد یعنی با افزایش میزان فعال سازی رفتاری میزان اضطراب کاهش می‌یابد و برعکس و بین سیستم بازداری و فعال سازی رفتار بین زنان و مردان افراد سوء مصرف مواد و سالم تفاوت معنادار وجود ندارد.
علی مرادی و همکاران(۱۳۹۰) درتحقیقی تحت عنوان مقایسه فعالیت سیستمهای مغزیرفتاری و اضطراب در افراد معتاد وابسته به مواد مخدر و افراد بهنجار شهر تبریز دریافتند که بین دو گروه در دو سیستم فعالساز و بازداری رفتاری با اضطراب رابطه منفی وجود دارد.
کوثر و همکاران (۱۳۹۰) درتحقیقی با هدف بررسی اثربخشی آموزش خودکنترلی بر کاهش اضطراب نوجوانان دختر پایه دوم متوسطه شهر تهران دریافتند که بین میانگین نمرات اضطراب در دو گروه آزمایش و کنترل با ۹۹ درصد اطمینان تفاوت معنی داری وجود دارد، بدین معنی که آموزش خودکنترلی بر کاهش اضطراب در گروه آزمایش به طور معنی داری مؤثر بوده است. این یافته ها بیانگر آن است که برنامه آموزش خودکنترلی به دانش آموزان گروه آزمایش کمک کرده‌است تا اضطراب خود را کاهش دهند.
شاهنده و آقا یوسفی (۱۳۹۱) درتحقیقی درمقایسه سیستم های مغزی فعال سازی/ بازداری رفتاری و اضطراب و منبع کنترل دانشجویان دختر و پسر دانشگاه پیام نور اهواز دریافتند که تفاوت میزان فعالیت سیستمهای مغزی- رفتاری بین چهار گروه آزمودنی معنی دار است. میزان فعالیت سیستم فعال سازی رفتاری در آزمودنی های با منبع کنترل درونی بیشتر و این میزان در پسران بالاتر از دختران بود و میزان فعالیت سیستم بازداری رفتاری در آزمودنی های با منبع کنترل بیرونی بیشتر و این برتری با گروه دختران بود. در سیستم جنگ- گریز، درک از مرکز کنترل بیرونی میانگین بالاتری را نشان داد و میانگین دختران در گریز و میانگین پسران در جنگ بیشتر بود. بین دو گروه در دو سیستم فعالساز رفتاری و بازداری رفتاری با اضطراب رابطه منفی وجود دارد.
نتایج تحقیق علیوردی نیا و همکاران (۱۳۹۱) نشان میدهد که متغیّر خودکنترلی و متغیّرهای باور و التزام تحصیلی دارای رابطه مستقیم و معنادار با نگرش نسبت به مصرف الکل بوده و متغیّر باور نیز مهم ترین تبیین کننده نگرش به مصرف الکل بوده است.
نتایج تحقیق بشیریان و همکاران (۱۳۹۱) با هدف بررسی رابطه خود کنترلی با تمایل نوجوانان به مصرف مواد مخدر، نشان داد که بین خود کنترلی و سابقه مصرف سیگار، سابقه مصرف مواد مخدر، قصد مصرف مواد مخدر و نگرش نسبت به مواد مخدر رابطه معنی داری وجود دارد. بنابرین خود کنترلی به عنوان عامل مهم و کلیدی در گرایش نوجوانان به مصرف مواد است و آموزش به موقع مهارت‌های خود کنترلی می‌تواند در پیشگیری از مصرف مواد مخدر بسیار مؤثر باشد .
صالحی و همکاران (۱۳۹۱) در پژوهش خود با هدف بررسی راهکارهای نهادینه سازی وجدان کاری و فرهنگ خود کنترلی در کارکنان واحدهای دانشگاهی دریافتند که عوامل فرهنگی- اجتماعی، فردی- شخصیتی و خانوادگی- تربیتی بر نهادینه سازی فرهنگ خودکنترلی و وجدان کاری کارکنان تأثیرگذار می‌باشد.
بر اساس تحقیق بلاغت و همکاران (۱۳۹۲) با هدف بررسی رابطه بین خود کنترلی با تعهد سازمانی معلمان ابتدایی، بین خودکنترلی و تعهد سازمانی و همچنین بین کنترل درونی با تعهد سازمانی رابطه مثبت و معنیداری دیده شد.
نتایج پژوهش حبیبی و همکاران (۱۳۹۳) نشان میدهد که شرکت افراد با آسیب بینایی در جلسات آموزش هوش هیجانی بر کاهش استفاده از راهبردهای مقابلهای غیرانطباقی در برخورد با موقعیت های تنیدگی آور تاثیرگذار است، لذا شاید بتوان با آموزش هوش هیجانی موجبات افزایش استفاده از روش های منطقی و عقلانی همانند افزایشکارآیی شخصی و سازگاری محیطی را فراهم نمود.
۲-۹-۲ مطالعات انجام شده در خارج از ایران
نتایج بررسی گری (۱۹۹۰) نشان داد، این سیستم های مغزی- رفتاری اساس تفاوت های فردی می‌باشند و فعالیت هر یک از آن ها به فراخوانی واکنش های هیجانی متفاوت نظیر ترس و اضطراب می انجامد. همچنین یافته های وی نشان داد، حساسیت سیستم فعال ساز رفتاری نشان دهنده تکانشگری فرد می‌باشد. مطالعات متعدد نشان داد، فعالیت سیستم بازداری رفتار موجب فراخوانی حالت عاطفی اضطراب و بازداری رفتاری، اجتناب فعل پذیر، خاموشی، افزایش توجه و برپایی میگردد.
مطالعات پیکرینگ[۶۳] و گری (۱۹۹۹) نشان داد که تفاوت های فردی در اضطراب و زودانگیختگی نمایانگر الگوی متفاوت واکنش یا حساسیت دو نظام بنیادی مغز به محرک های درونشد است. این سیستم ها، سیستم بازداری رفتاری و سیستم فعال ساز رفتاری است که به محرک های تقویت کننده ی ثانوی مختلف پاسخ می‌دهند. سیستم بازداری رفتاری در مقابل نشانه های شرطی تنبیه یا عدم پاداش ناکام کننده و همچنین(محرک های جدید و ترس آور ذاتی) برانگیخته می شود و سیستم فعال ساز رفتاری از طریق نشانه های شرطی پاداش با رهایی از تنبیه فعال میگردد.
سوادی[۶۴] (۱۹۹۹) در پژوهش خود نشان داد که خودکنترلی پایین یک عامل کلیدی برای سوء مصرف مواد در جوانان است.
فاولس (۲۰۰۰) در تحقیق خود نشان داد، سیستم بازداری رفتار را با اضطراب و ناکامی و سیستم فعال‌سازی رفتار را با امید آسودگی مرتبط است. بنابرین، به نظر می‌رسد حساسیت متفاوت سیستمهای مغزی- رفتاری در افراد مختلف، آسیب‌پذیری آن ها را برای تجربه حالات مختلف روانشناختی تحت تاثیر قرار میدهد.
لیسن و جونز[۶۵] (۲۰۰۰ ؛ به نقل از زائریان، ۱۳۸۶) در مطالعه خود به این نتیجه رسیدند که بین اضطراب حالت، کمال‌گرایی، فقدان خودکنترلی، وجدان پایین، ادراک تحریف شده از زمان و سهل انگاری رابطه وجود دارد.
اسلوبودسکایا[۶۶] (۲۰۰۱) در بررسی خود نشان داد، افرادی که سیستم فعال سازی رفتاری قویتری دارند وقتی با احتمال تنبیه مواجه می‌شوند از آن می گریزند و از رفتاری که منجر به پیامدهای ناخوشایند شود دوری می‌کنند. نظام فعال سازی رفتاری صرفاً برای دستیابی به نتایجی که برای فرد پاداش دهنده است عمل می‌کند و موجب عدم توجه به تنبیه می شود. همچنین وی به برتری فعالیت سیستم بازداری رفتاری دختران نسبت به پسران اشاره داشته است.
آدابرادوتیر و رافنسون (۲۰۰۲) در تحقیق خود نشان دادند، دانش آموزانی که رفتارهای ضد اجتماعی بیشتری دارند، سطح خودکنترلی کمتری دارند و در معرض خطر بیشتری برای مواجهه و سوء مصرف مواد و الکل قرار دارند.
نتایج مطالعات دای و کیلدوف (۲۰۰۳) در بررسی اثر خودکنترلی در محل کار به این نتیجه رسیده اند، که افراد با خودکنترلی بالا بیشترین مهارت اجتماعی را دارند، بنابرین کارهایی مثل فروشندگی و پستهای مدیریت را انتخاب می‌کنند.
مطالعات هرمون- جونز (۲۰۰۳) نشان داد، سیستم بازداری باعث بازداری رفتار و افزایش سطوح برانگیختگی و توجه می شود. این سیستم به علائم تنبیه، فقدان تلاش، و تازگی حساس است و با هیجان ها و عواطف منفی مثل ترس، ناکامی، اضطراب و غمگینی رابطه دارد.
