وبلاگ

برخی از برنامه های حمایت از کودکان این سازمان شامل بازگرداندن کودکان جدا شده از خانواده ها به آغوش خانواده و برگزاری کمپین های اطلاع رسانی به مردم در خصوص قاچاق کودکان می شود. یک بخش مهم تمام برنامه های این سازمان در خصوص حمایت از کودکان، مشارکت مستقیم خود کودکان می باشد. یک نمونه از کمپین های اتحاد بین المللی نجات کودکان در سال ۲۰۱۰ میلادی در موزامبیک تحت عنوان “چشمانت را باز کن” همراه با برنامه های تلویزیونی، رادیویی، مصاحبه، پوستر و کارت پستال انجام شد. پیش زمینه انجام این کمپین بازی های جام جهانی فوتبال در آفریقای جنوبی در ۲۰۱۰ میلادی بود که منجر به قاچاق تعداد زیادی از کودکان شد. به منظور حمایت از کودکان در این زمان و ارتقا آگاهی عمومی در خصوص خطرات قاچاق کودکان، سازمان فوق این کمپین را آغاز کرد.
مبحث دوم : بررسی فعالیت‌های سازمان بین‌المللی کار و شرکای اجتماعی در راستای محو کار کودک
سازمان بین المللی کار قدیمی ترین عضو سازمان ملل متحد و تنها سازمان سه جانبه ای می باشد که نمایندگان دولت ها، کارفرمایان و کارگران را در جهت ایجاد خط مشی ها و برنامه ها گرد هم می آورد. سازمان بین المللی کار از زمان آغازش کار کودک را به یکی از اصلی ترین دغدغه های خود تبدیل کرده است. فعالیت های سازمان بین المللی کار برای مبارزه با کار کودک از عبارت “حمایت از کودکان” در مقدمه اساسنامه اش گرفته شده است. اصلی ترین ابزار سازمان بین المللی کار در جهت محو کار کودک پذیرش استاندارد های بین المللی همچون کنوانسیون حداقل سن استخدام (شماره ۱۳۸) و کنوانسیون بدترین اشکال کار کودک (شماره ۱۸۲) بوده است. همچنین پذیرش اعلامیه اصول و حقوق بنیادین در محل کار که در ۱۹۹۸ میلادی توسط سازمان بین المللی کار مورد پذیرش قرار گرفت بر حذف موثر کار کودک به عنوان یکی از اصول مرتبط با حقوق بنیادین که باید توسط تمام دولت های عضو سازمان بین المللی کار مورد احترام واقع شود، مجددا تاکید کرد.^[۴۷۰]

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

همچنین سازمان بین المللی کار در سال ۲۰۰۶ میلادی در گزارش جهانی خود تحت عنوان “پایان کار کودک: در دسترس است” یک برنامه عملیاتی جهانی را برای حذف کار کودک به عنوان یکی از مهمترین اولویت های سازمانی طرح ریزی کرد. این برنامه با پیشنهاد اینکه سازمان بین المللی کار و دولت های عضو آن باید خود را متعهد به حذف بدترین اشکال کار کودک تا پایان سال ۲۰۱۶ میلادی کنند، تصویر واضحی از جهانی بدون کار کودک را نشان می دهد. این برنامه عملیاتی جهانی بر سه رکن استوار می باشد: الف) حمایت از پاسخ های ملی به کار کودک مخصوصا از طریق توجه بیشتر به مقوله کار کودک در چارچوب های سیاست و توسعه ملی؛ ب) تقویت جنبش جهانی به عنوان یک سازمان دهنده و ج) ارتقا توجه به مقوله کار کودک در اولویت های کاری سازمان بین المللی کار نظیر برنامه های کشوری کار مناسب و شایسته. ^[۴۷۱]
چهار نهاد سازمان بین المللی کار یعنی برنامه بین المللی مبارزه با کار کودک، کمیته های نظارتی، دفتر فعالیت های کارگری و دفتر فعالیت های کارفرمایی نقش اصلی را در مبارزه علیه کار کودک ایفا می کنند که در ادامه نقش، اقدامات و فعالیت های این چهار نهاد بررسی خواهد شد:
گفتار اول : اقدامات برنامه بین المللی حذف کار کودک
با توجه به گستره و اهمیت کار کودک، سازمان بین المللی کار با پیشنهاد دولت آلمان مبنی بر ایجاد یک برنامه جهانی علیه کار کودک، برنامه بین المللی حذف کار کودک^[۴۷۲] (IPEC) را در سال ۱۹۹۲ میلادی ایجاد کرد. برنامه بین المللی حذف کار کودک با هدف کلی حذف تدریجی کار کودک از طریق تقویت توان کشورها در جهت پرداختن به این مشکل و همچنین ارتقا جنبش جهانی در جهت مبارزه با کار کودک در ۱۹۹۲ میلادی خلق شد. برنامه بین المللی حذف کار کودک یا IPEC در حال حاضر ۹۰ کشور عضو دارد و هزینه سالیانه آن برای اجرای پروژه های فنی به بیش از ۹۰ میلیون دلار می رسد. IPEC بزرگترین برنامه جهانی و بزرگترین واحد عملیاتی سازمان بین المللی کار می باشد. تعداد و دامنه شرکای IPEC رو به افزایش است و در حال حاضر شامل سازمان های کارفرمایی و کارگری، موسسات دولتی و بین المللی، موسسات خصوصی، سازمان های بین المللی غیر دولتی، دانشگاه ها، گروه های مذهبی و کودکان و خانواده هایشان می شود. ^[۴۷۳]
استراتژی IPEC برای مبارزه با کار کودک بر دو مبنا می باشد: تشویق تلاش های ملی و ایجاد یک محیط حمایتی برای اقدامات و جنبش های جهانی در جهت مبارزه با کار کودک.^[۴۷۴]
برنامه نظارت و اطلاعات آماری IPEC در خصوص کار کودک (SIMPOC)^[475] که در سال ۱۹۹۸ میلادی تاسیس شده است به سازمان بین المللی کار کمک کرده است تا بیش از ۳۰۰ تحقیق و پژوهش انجام شده را بر روی کار کودک حمایت و پشتیبانی کند. SIMPOC که بازوی آماری IPEC می باشد در جمع آوری، مستند سازی، پردازش و تحلیل اطلاعات مربوط به کار کودکان به کشورها کمک می رساند.^[۴۷۶]
IPEC در جهت مبارزه با کار کودک اقدامات، برنامه ها، پروژه ها و کمپین هایی را ترتیب داده است که در قسمت زیر مواردی از این اقدامات بررسی خواهند شد:
بند اول: برنامه های با بازه زمانی مشخص برای حذف بدترین اشکال کار کودک (TBP)^[477]
برنامه های TBP مجموعه ای از خط مشی ها و اقدامات هماهنگ و یکپارچه همراه با اهداف مشخص و یک چارچوب زمانی مشخص می شوند که کشورها باید در جهت پیشگیری و حذف بدترین اشکال کار کودک آنها را به اجرا در آورند. ^[۴۷۸]
روش TBP یکی از مهمترین ابزارهای IPEC برای کمک به کشورها در جهت عمل به تعهداتشان در راستای کنوانسیون های حداقل سن استخدام و بدترین اشکال کار کودک می باشد. پایه و اساس شکل گیری برنامه TBP کنوانسیون بدترین اشکال کار کودک می باشد. ماده ۱ و ۷ کنوانسیون بدترین اشکال کار کودک دولت ها را به اتخاذ اقدامات موثر علیه کار کودک و در یک بازه زمانی مشخص فرا می خواند. از جمله اقدامات فوری که باید در یک بازه زمانی مشخص اتخاذ گردند عبارتند از: الف) پیشگیری از حضور کودکان در بدترین اشکال کار کودک؛ ب) کمک به دور ساختن کودکان از محیط های شغلی خطرناک و توان بخشی آنها؛ ج) تضمین دسترسی آن ها به تحصیل و آموزش پایه و آموزش شغلی مناسب؛ و د) شناسایی کودکان در معرض خطر بهره کشی و منع ورود آنها به بازار کار. ^[۴۷۹]
از جمله مشخصه های برنامه های TBP این است که الف) باید به طور کامل و منسجم با برنامه های توسعه ملی کشورها تلفیق گردند، ب) سهام داران، سیاست گذاران، متخصصین، سازمان های کارگری و کارفرمایی به طور گسترده در آن ها مشارکت داشته باشند و ج) باید به اندازه ای انعطاف پذیر باشند که بتوان آنها را با شرایط و موقعیت اقتصادی کشورها هماهنگ ساخت. همچنین اقدامات TBP باید به طور سیستمی کنترل و ارزیابی گردند به طوریکه دستیابی موثر به هدف حذف بدترین اشکال کار کودک تضمین گردد.^[۴۸۰]
بند دوم:گفتگوی اجتماعی^[۴۸۱]
سازمان بین الملی کار گفتگوی اجتماعی را انواع مذاکره، مشاوره یا تبادل اطلاعات بین نمایندگان دولتها، کارفرمایان و کارگران در خصوص موضوعاتی همچون کار کودکان تعریف می کند. هدف اصلی از گفتگوی اجتماعی ارتقا اجماع و توافق در میان سیاست گذاران دنیای کار می باشد. گفتگوی اجتماعی یکی از شعارهای اصلی سازمان بین المللی کار بوده است.^[۴۸۲] طبق نظر سازمان بین المللی کار، برای اینکه گفتگوی اجتماعی به حذف کار کودک کمک کند، دولت ها هم باید علاوه بر اتحادیه های کارگری و کارفرمایی در روند گفتگوی اجتماعی مشارکت فعال داشته باشد. نقش اصلی دولت ها در گفتگوی اجتماعی این است که چارچوب های حقوقی و قانونی را فراهم کنند تا نمایندگان اتحادیه های کارگری و کارفرمایی به طور موثر در حذف کار کودک شرکت داشته باشند.^[۴۸۳]
بند سوم: بازرسی کار ^[۴۸۴]
IPEC در تلاش است تا در جهت مبارزه با کار کودک و نظارت بر کار کودک هیئت های بازرسی کار با قابلیت را ایجاد کند. بازرسان کار از جمله شرکای کلیدی در حذف کار کودک می باشند. امروزه، نقش آنها با معرفی اسناد حقوقی جدید نظیر کنوانسیون بدترین اشکال کار کودک اهمیت بیشتری پیدا کرده است. بازرسان کار می توانند با دادن اطلاعات و پیشنهاداتی در خصوص کار کودکان و نحوه مبارزه با آن به کارگران و کارفرماها، در جهت حذف موثر کار کودک گام بردارند. آنها همچنین با بهره گرفتن از قدرت اجرایی قانونی خود در محیط های کار می توانند تضمین کنند که: الف) کودکان از محیط های کاری دور شده و به افراد و مسئولانی که می توانند آنها را به مدرسه بفرستند سپرده شوند؛ ب) سلامت و امنیت کودکانی که به حداقل سن قانونی برای کار رسیده اند در محیط کار به طور کامل تضمین گردد. محافظت از کودکان را می توان از طریق ترکیبی از پیشرفت های کلی در وضعیت سلامت و ایمنی محیط کار و منع انجام کارهای خطرناک توسط آنها تضمین کرد.^[۴۸۵]
IPEC پروژه های جهانی و ملی را در جهت مبارزه با کار کودک ترتیب داده است. IPEC عمدتا از طریق وزرای کار کشورها عمل می کند اما در تلاش است تا حضور و مشارکت دیگر وزرای کلیدی نظیر وزیر آموزش و پرورش، مراکز آماری ملی و شرکای اجتماعی ملی را تشویق کند.^[۴۸۶] پروژه های جهانی یا بین منطقه ای IPEC متمرکز می باشند. چنین پروژه هایی دو یا چند کشور را تحت پوشش قرار می دهند و تمرکزشان یا بر یک فرم خاص کار کودک می باشد یا شامل یک اقدام خاص نظیر قانون گذاری و توسعه سیاست ها یا تحقیقات آماری می شوند^[۴۸۷]. نمونه هایی از پروژه های جهانی و بین منطقه ای IPEC در ذیل بررسی خواهند شد.
بند چهارم) پروژه های جهانی و بین منطقه ای IPEC
الف) پروژه کمپین جهانی به منظور ارتقا آگاهی و شناخت در خصوص مشکلات و راه حل های بدترین اشکال کار کودک^[۴۸۸]
پروژه کمپین جهانی توسط IPEC و با مشارکت راهپیمایی جهانی علیه کار کودک و وزارت کار ایالات متحده آمریکا از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۲ میلادی اجرا شد. اهداف پروژه کمپین جهانی کمک به حذف تدریجی کار کودک بوسیله ارتقا آگاهی عمومی و درک و شناسایی مشکلات مرتبط با کار کودک و راه حل های آن بود. همچنین در نظر گرفته شد که هدف فوق باید از طریق استراتژی هایی زیر اجرا گردند: الف) سازماندهی رویداد ها و جلسات و اجرای فعالیت های ارتقا آگاهی به منظور حمایت از حقوق کودکان در برابر بهره کشی و تسهیل دستیابی آنها به تحصیل از طریق راهپیمایی جهانی علیه کار کودک؛ ب) فراهم نمودن یک منبع قوی و جامع از اطلاعات مربوط به کار کودکان؛ ج) استخدام شرکای کاربردی در جهت حمایت از اقدامات علیه کار کودک. پروژه فوق فعالیت هایی را در حداقل ۸ کشور به منظور ارتقا آگاهی عمومی در خصوص کار کودک انجام دادند و جلساتی را با دولت به منظور بحث راجع به راهکارهای مبارزه با کار کودک برگزار کردند. ^[۴۸۹]
ب) پروژه مبارزه با کار کودک از طریق آموزش (تحصیل) در کشورهای آفریقایی، منطقه کارائیب و اقیانوس آرام ^[۴۹۰]
پروژه مبارزه با کار کودک از طریق آموزش که پروژه TACKLE هم نامیده می شود در سال ۲۰۰۸ میلادی مشترکا توسط سازمان بین المللی کار و اتحادیه اروپایی^[۴۹۱] به منظور مبارزه با کار کودک در ۱۲ کشور واقع شده در آفریقا، منطقه کارائیب و اقیانوس آرام ^[۴۹۲] اجرا شده است. بودجه اختصاص داده شده به این برنامه حدود ۱۶ میلیون یورو می باشد. در سال ۲۰۰۴ میلادی سازمان بین المللی کار و اتحادیه اروپایی با هدف کاهش فقر و دستیابی به اهداف توسعه هزاره این پروژه را امضا کردند. پروژه TACKLE در تلاش است تا با حذف کار کودک از طریق تحصیل به اهداف توسعه هزاره و کاهش فقر دست پیدا کند. این پروژه در نظر دارد تا با فراهم نمودن فرصت های تحصیلی و فرصت های آموزشی به خارج ساختن کودکان از محیط های شغلی و پیشگیری از ورود آتی کودکان به بازار کار و متعاقب آن کاهش فقر کمک کند. پروژه Tackle در خصوص برنامه ریزی سیاست های جدید در رابطه با کار کودک و تحصیل در کشورهای فوق و تضمین اجرای موثر این سیاست ها کمک می رساند. ^[۴۹۳] اهداف پروژه Tackle مخاطب قرار دادن چهار حیطه می باشد: الف) آماده سازی یا تقویت چارچوب حقوقی کشورها به منظور ایجاد قوانین جدید در جهت مبارزه با کار کودک؛ ب) توانمند سازی موسسات دولتی به منظور برنامه ریزی و اجرای استراتژی های مبارزه با کار کودک؛ ج) طراحی و اجرای اقدامات موثر به منظور مبارزه با کار کودک؛ و د) حمایت از رویه های عملی کشور در مبارزه با کار کودک و ایجاد شبکه های آموزشی و تحصیلی.
برای دستیابی به اهداف فوق، TACKLE پروتکل های همکاری را بین دو شرکای اصلی ملی به عنوان مثال، وزارت کار و وزارت آموزش و پرورش در تمام کشورهایی که پروژه مذکور قرار است اجرا گردد، تنظیم می کند. شرکای پروژه تصمیم گرفته اند تا اجرای آن را تا اواخر ۲۰۱۳ میلادی ادامه دهند. ^[۴۹۴]
به عنوان مثال، در کشور کنیا پروژه TACKLE توانسته است از آماده سازی و نهایی سازی سیاست های کنیا در خصوص فراهم نمودن آموزش پایه حمایت کند. این سیاست در خصوص سرمایه گذاری و هماهنگی برنامه های آموزش غیر رسمی به دولت کنیا کمک کرده است. با توجه به این که ظرفیت سازی تمرکز اصلی پروژه TACKLE می باشد، این پروژه مستقیما ۱۹ نفر از مقامات دولتی کنیا را در دوره های تخصصی در مرکز آموزشی سازمان بین المللی کار در شهر تورین شرکت داد. مقامات دولتی آموزش دیده در حیطه تحصیل و آموزش و پرورش برنامه های آموزشی جامعی نظیر آموزش غیر رسمی و آموزش به عشایر چادرنشین طراحی و اجرا کرده اند. وزارت کشاورزی کنیا برنامه های آموزشی را برای کشاورزان در نظر گرفته است. همچنین، ظرفیت سازی برای وزارت کار باعث هماهنگی و مشارکت بهتر کارکنان این وزارت در خصوص مقوله کار کودک شده است. پروژه TACKLE از فدراسیون کارفرمایان کنیا حمایت کرده است تا یک چارچوب سازمانی را برای مسئولیت اجتماعی شرکت ها در زمینه حذف کار کودک توسعه دهد. فدراسیون کارفرمایی کنیا برنامه پذیرش یک مدرسه را آغاز کرده است. طبق این برنامه، اعضای فدراسیون کارفرمایی تشویق می گردند تا یک مدرسه را انتخاب کرده و برنامه های آموزشی را در مدرسه فوق اجرا کنند و مانع از ورود کودکان به بازار کار شوند. هچنین پروژه TACKLE چهار برنامه عملیاتی را با هدف پیشگیری و دور ساختن کودکان از محیط های کاری در کنیا اجرا کرده است که نمونه ای از این برنامه های عملیاتی “حذف کار کودک از طریق آموزش مهارت و تحصیل” ^[۴۹۵]می باشد که توسط جامعه Undugu کنیا اجرا شده است. از جمله دستاوردهای پروژه TACKLE در کنیا این است که ۲۸۴۰ کودک ( ۱۴۰۹ دختر و ۱۴۳۱ پسر) از محیط های کاری دور شده و در مدارس ثبت نام شدند.^[۴۹۶]
پ) پروژه حذف کار کودک در کشورهای پرتغالی زبان در آفریقا ^[۴۹۷]
پروژه کشورهای پرتغالی زبان توسط IPEC و با سرمایه گذاری وزارت کار ایالات متحده آمریکا^[۴۹۸] به منظور حمایت از اقدامات و فعالیت ها در جهت مبارزه با کار کودک در کشورهای آفریقایی پرتغالی زبان ترتیب داده شده است. هدف اصلی پروژه این است که از طریق ارتقا آگاهی و همکاری جنوب-جنوب^[۴۹۹] به مبارزه با کار کودک بپردازد. پروژه فوق یک پروژه ۲ ساله است که از دسامبر ۲۰۱۰ میلادی آغاز شده و در نظر دارد تا با حمایت از برنامه های عملیاتی ملی کشورهای پرتغالی زبان و ایجاد مکانیسم های مشورتی برای مخاطب قرار دادن کار کودک، ریشه کن سازی کار کودک را در آنگولا، Cape Verde، گینه بیسائو، موزامبیک، Sao Tome و Principe سرعت بخشد. بنابراین، با ملاحظه سیاست گفتگوی اجتماعی سه جانبه سازمان بین المللی کار و هدف حمایت از توسعه، اصلاح و تقویت برنامه های عملیاتی ملی کشورهای پرتغالی زبان آفریقایی و استقرار مکانیسم های مشورتی به منظور پرداختن به کار کودک، پروژه فوق متشکل از چهار هدف می باشد: الف) ارتقا قابلیت و توانایی مقامات داخلی و سهام داران کلیدی کشورهای پرتغالی زبان در جهت درک نقش شان در تلاش های ملی برای مبارزه با کار کودک؛ ب) توسعه، اصلاح و تقویت برنامه های عملیاتی ملی در کشورهای پرتغالی زبان در آفریقا؛ ج) ارتقا قابلیت و توانایی موسسات دولتی منتخب و شرکای اجتماعی به منظور حمایت از منع و پیشگیری از کار کودک در سطح ملی؛ و د) تقویت مقررات داخلی در زمینه پیشگیری و مبارزه با کار کودک. ^[۵۰۰]
بند پنجم) پروژه های ملی IPEC
بیشتر پروژه های ملی IPEC غیر متمرکز هستند، یعنی هر زمان که لازم باشد IPEC استراتژی خود را اصلاح کرده و اصولش را در سطح کشور به اجرا در می آورد. کارکنان IPEC در کشورها بوسیله مشاوره فنی، جمع آوری اطلاعات، تحقیق و ارزیابی به منظور خلق بدنه کاملی از اطلاعات در خصوص کار کودک و بهترین راه برای مبارزه با آن به پروژه های ملی کمک می کنند. دفاتر سازمان بین المللی کار هم از این پروژه ها حمایت می کنند. در این سطح، متخصصین کار کودک و مشاورین فنی پروژه ها را به بهترین شکل ممکن مدیریت می کنند. در هر کشوری که مد نظر IPEC است، کمیته رهبری ملی سه جانبه^[۵۰۱] و کمیته مشورتی برنامه/پروژه فعالیت ها را ارزیابی می کنند. این پروژه ها معمولا اقدامات مستقیم نظیر دور ساختن کودکان کارگر از محیط های شغلی و فراهم نمودن تحصیل و آموزش برای آنها انجام می دهند.^[۵۰۲] نمونه هایی از پروژه های ملی IPEC در ذیل بررسی خواهد شد:
الف) پروژه بنگلادش- استقرار یک مکانیسم کنترلی و نظارتی به منظور مبارزه با کار کودک در بخش غیر رسمی اقتصاد^[۵۰۳]
با کمک فنی IPEC و با سرمایه گذاری کشور هلند به منظور مبارزه با کار کودک در بخش غیر رسمی شهر Dhaka بنگلادش، شهرداری شهر Dhaka و مقامات محلی یک مکانیسم جدید نظارتی و کنترلی را برای مبارزه با کار کودک در بخش های مختلف اقتصادی غیر رسمی که تحت پوشش سیستم بازرسی کار نمی باشد، مورد پذیرش قرار دادند. طبق این مکانیسم تصمیم گرفته شد که شرکت های خصوصی از استخدام هر شخص زیر ۱۸ سال اجتناب کنند. بر اساس این دستور به ناظرین پروانه های کسب، مامورین مالیات و گروه های ناظر بر محیط های کاری که در حیطه این مکانیسم نظارتی آموزش دیده بودند اختیار قانونی داده شد تا در صورت مشاهده موارد نقض این قانون مجوز و پروانه کسب کارفرمای متخلف را ابطال نمایند. این مکانیسم نظارتی باعث شد از بیش از ۴۰۰ کارفرما خواسته شود تا کودکان کارگر را اخراج کنند. شهرداری شهر Dhaka و وزیر کار با همکاری IPEC برنامه ریزی کرده اند تا این مکانیسم نظارتی و کنترلی را برروی کار کودک به دیگر شهرهای بنگلادش گسترش دهند.^[۵۰۴]
ب) پروژه اوگاندا: حمایت از برنامه عملیاتی ملی^[۵۰۵]
کشور اوگاندا با مشکلات اجتماعی- اقتصادی بیشماری دست و پنجه نرم می کند. در میان این مشکلات فقر و بیماری ایدز بسیار شایع می باشد، به طوریکه تقریبا از هر ۳ خانواده ۱ خانواده اوگاندایی با کمتر از ۱ دلار در روز زندگی خود را سپری می کند. این مشکلات پیامدهای وحشتناک و جدی برای مردم فقیر و آسیب دیده بوجود می آورند. در میان آنها آسیب پذیرترین قشر کودکان هستند که حدود ۵۶ درصد از جمعیت کل اوگاندا را تشکیل می دهند. بسیاری از این کودکان در حود ۱.۷۶ میلیون کودک ۵ تا ۱۷ ساله به بدترین اشکال کار کودک روی آورده اند. به همین منظور، پروژه ۵۰ ماهه حمایت از فاز مقدماتی برنامه عملیاتی ملی اوگاندا در ژانویه ۲۰۰۹ میلادی آغاز شد. هدف اصلی از اجرای این پروژه این است که به دولت اوگاندا کمک شود فونداسیون حقوقی، سیاسی، سازمانی و اجتماعی خود را برای مبارزه گسترده و به موقع علیه بدترین اشکال کار کودک تقویت نماید. ^[۵۰۶]پروژه فوق سه هدف فوری را در نظر دارد: الف) تا پایان پروژه، سیاست های اقتصادی و اجتماعی و چارچوب های قانونی که پایه و اساس اقدامات علیه بدترین اشکال کار کودک را تشکیل می دهند، تقویت گردند؛ ب) تا پایان پروژه، مردم و موسسات در تمام سطوح جامعه اوگاندایی برای مبارزه با کار کودک از طریق افزایش آگاهی نسبت به پیامدهای منفی کار کودک و ابزار ضروری برای مبارزه با این مشکل، با یکدیگر بسیج گردند؛ و ج) تا پایان پروژه یک مدل جامع و کلی به منظور پاک سازی مناطق از کار کودک طرح ریزی گردد.
در طول این پروژه، IPEC از طریق کمیته رهبری ملی، واحد اجرایی استراتژی حمایت از کودکان یتیم و آسیب پذیر به منظور حمایت فنی از توسعه منطقه ای و استراتژی حمایت از کودکان یتیم و آسیب پذیر و موسسات در سه منطقه Mbale، Rakai و Wakiso همکاری کرد. ^[۵۰۷]
نمونه های دیگری از پروژه های ملی IPEC عبارتند از: پروژه حمایت از اقدامات ملی علیه کار کودک و بدترین اشکال آن در تایلند ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱ میلادی، پروژه تقویت پیشگیری ملی و اقدامات حمایتی علیه بهره کشی از کودکان به عنوان مستخدمین خانگی در موراکو، پروژه حذف استخدام کودکان زیر حداقل سن استخدام در میانمار ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲ میلادی.
بند ششم) کمپین ها و برنامه های IPEC
IPEC کمپین هایی را در جهت مبارزه با کار کودک برگزار کرده است که در ذیل نمونه هایی از این کمپین ها بررسی خواهند شد.
الف) کنفرانس جهانی کار کودک در لاهه در ۲۰۱۰ میلادی ^[۵۰۸]
IPEC با مشارکت مستقیم وزیر کار و امور اجتماعی هلند در ۱۰ می ۲۰۱۰ میلادی کنفرانس جهانی را در خصوص کار کودک در لاهه برگزار کرد. این کنفرانس تعداد زیادی از نمایندگان کشورها را برای مبارزه با کار کودک گرد هم آورد. شرکت کننده ها در این کنفرانس “طرح دستیابی به هدف حذف بدترین اشکال کار کودک تا سال ۲۰۱۶ میلادی”^[۵۰۹] را مورد پذیرش قرار دادند. این طرح بر اساس دانش و تجربه آنهایی است که در مبارزه علیه کار کودک شرکت می کنند و همچنین مسیر استراتژیک به سوی آینده را مشخص می سازد. این طرح خاطر نشان می کند که کار کودک پدیده ای نیست که بتوان به تنهایی آن را مخاطب قرار داد و اینکه حذف کار کودک کلید دستیابی به بسیاری از اهداف توسعه می باشد. این طرح همچنین شامل یک چارچوب نظارتی برای تضمین اتخاذ اقدامات می شود. بنابراین، کنفرانس لاهه بر پایه دستیابی به سه هدف ذیل برگزار گردید: الف) دستیابی سریع به تصویب جهانی کنوانسیون های حداقل سن استخدام و کنوانسیون بدترین اشکال کار کودک؛ ب) تعهد به اتخاذ اقدامات فوری و موثر در جهت پایان بخشیدن به بدترین اشکال کار کودک و ج) توافق بر دستیابی به هدف پایان بخشیدن به کار کودک تا سال ۲۰۱۶ میلادی. ^[۵۱۰]
ب) روز جهانی علیه کار کودک ^[۵۱۱]
سازمان بین المللی کار برای اولین بار در سال ۲۰۰۲ میلادی روز جهانی علیه کار کودک را برگزار کرد. این اقدام به منظور تاکید بر اهمیت پدیده کار کودک انجام شد. روز جهانی علیه کار کودک که از سال ۲۰۰۲ میلادی هر ساله در ۱۲ ژوئن برگزار می شود فرصتی برای جلب حمایت بیشتر از سوی دولت ها، شرکای اجتماعی سازمان بین المللی کار، مدارس، رسانه و مردم عادی فراهم می کند. در حال حاضر روز جهانی علیه کار کودک در حدودا ۶۰ کشور برگزار می گردد. در سال ۲۰۰۹ میلادی، سازمان های کارفرمایی در ۳۰ کشور و سازمان های کارگری در ۳۸ کشور در فعالیت های روز جهانی علیه کار کودک شرکت کردند. روز جهانی علیه کار کودک در تقویم سازمان بین المللی کار برای کار کودک تبدیل به یک رویداد رسانه ای مهم و کلیدی شده است به طوریکه حدود ۴۰ درصد از پوشش خبری در مطبوعات را به خود اختصاص داده است. روز جهانی علیه کار کودک هر سال با تاکید بر یک مقوله خاص از کار کودک برگزار می کند.^[۵۱۲] روز جهانی علیه کار کودک از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۲ میلادی با این عناوین برگزار شده است: روز جهانی علیه کار کودک در سال ۲۰۰۲ میلادی با عنوان آینده ای بدون کار کودک، در سال ۲۰۰۳ میلادی با عنوان قاچاق کودکان، در ۲۰۰۴ میلادی پشت درهای بسته: کار کودکان به عنوان مستخدمین خانگی، ۲۰۰۵ میلادی بار بسیار سنگین: کار کودک در معادن، ۲۰۰۶ میلادی پایان کار کودک: با هم می توانیم به این هدف دست پیدا کنیم، ۲۰۰۷ میلادی کار کودک و کشاورزی، ۲۰۰۸ میلادی آموزش: به عنوان یک حق در پاسخ به کار کودک، ۲۰۰۹ میلادی به دختران هم یک شانس بدهیم: پایان کار کودک، ۲۰۱۰ میلادی به سوی هدف پیش برویم: پایان کار کودک، ۲۰۱۱ میلادی هشدار: کودکان در کارهای خطرناک و ۲۰۱۲ میلادی حقوق بشر و عدالت اجتماعی… بیایید به کار کودک پایان بخشیم^[۵۱۳].
پ) برنامه مشارکت ۱۲ تا ۱۲ ^[۵۱۴]
در حیطه جنبش جهانی برای حذف تدریجی کار کودک IPEC برنامه مشارکتی ۱۲ تا ۱۲ را ایجاد کرد. این برنامه هدفش ارتقا تعهد و انگیزه شرکای مختلف به منظور اتخاذ اقدامات، فعالیت ها و برنامه های مشترک در راستای روز جهانی علیه کار کودک در ۱۲ ژوئن می باشد. بنابراین، از ۱۲ ژوئن تا ۱۲ ژوئن بعدی، شرکا و همکاران توافق نامه ای مبنی بر تعهد سیاسی و اجتماعی امضا می کنند. برنامه مشارکت ۱۲ تا ۱۲، موسسات سازمان ملل، دولت ها، سازمان های کارگری و کارفرمایی، سازمان های غیر دولتی، شهردارها، موسسات آکادمیک و دانشگاهی، جامعه هنری و مردم عادی را برای مبارزه علیه کار کودک در یک چارچوب وسیع تری از حقوق بشر را گرد هم می آورد. در چارچوب ابتکار ۱۲ تا ۱۲، سازمان بین المللی کار با دیگر موسسات سازمان ملل در زمینه آموزش حقوق بشر همکاری نزدیکی را انجام می دهد. ^[۵۱۵] نمونه ای از این ابتکارات و برنامه های انجام شده کنسرت های اتحاد کودک با کودک سوزوکی در خصوص کار کودک^[۵۱۶]می باشد. ^[۵۱۷]از سال ۲۰۰۰ میلادی، مرکز استعداد یابی سوزوکی در شهر تورین یک سری کنسرت اتحاد کودک با کودک را با موسیقی دانان جوان خود در جهت حمایت از کمپین مبارزه با کار کودک برگزار می کند.^[۵۱۸]
ت) کارت قرمز به کار کودک ^[۵۱۹]
در سال ۲۰۰۲ میلادی، IPEC تصمیم گرفت تا از سمبل و نماد کارت قرمز در مسابقات فوتبال برای ارتقا آگاهی در پیشگیری، به چالش کشیدن و حذف کار کودک از طریق کمپین های حمایتی استفاده نماید. از جمله دلایل IPEC برای استفاده از این نماد این بود که فوتبال ارزش های مشترکی با IPEC دارد به عنوان مثال، وحدت، عدالت، پیروزی از طریق تلاش بی وقفه، نیاز به حمایت از سوی مردم، اتحاد در میان کشورها، درون کشور ها و بین نسل های مختلف. همچنین فوتبال از جمله ورزش هایی است که طرفداران زیادی دارد و در حدود ۲۵۰ میلیون باشگاه ورزشی در جهان وجود دارد. شروع این کمپین در جام جهانی فوتبال ۲۰۰۲ میلادی در آفریقا بود. کارت قرمز در طول رقابت های بین المللی فوتبال برای اطلاع رسانی عمومی در خصوص مقوله های کار کودک با هدف ارتقا جنبش جهانی علیه کار کودک رخ می دهد.. از جمله فعالیت هایی که این کمپین انجام می دهد این است که پیش از شروع بازی های جام جهانی یک دقیقه اتحاد و همبستگی با کودکان کارگر اعلام می کند. هزاران دختر و پسر پلاکارتی با عنوان کارت قرمز به کار کودک را حمل می کنند.^[۵۲۰]
گفتار دوم : اقدامات دفتر فعالیت های کارگری سازمان بین المللی کار
دفتر فعالیت های کارگری سازمان بین المللی کار به عنوان رابط بین سازمان بین المللی کار و کارگران، تمام فعالیت های کارگران و سازمان های کارگری را هماهنگ می کند. ماموریت اصلی دفتر فعالیت های کارگری حفظ روابط نزدیک با جنبش اتحادیه های کارگری در سرتاسر کشورهای جهان می باشد. ^[۵۲۱]
دفتر فعالیت های کارگری برای ارائه همکاری فنی اولویت های مختلفی دارد که کار کودک یکی از این اولویت ها می باشد. دفتر فوق از طریق حمایت از اعضای اتحادیه های کارگری در جهت ارتقا توانایی شان برای سیاست گذاری و اتخاذ اقدامات مقتضی در جهت مبارزه با کار کودک گام برمی دارد. در حال حاضر دفتر فعالیت های کارگری سازمان بین المللی کار دارای یک پروژه اصلی در رابطه با کار کودک می باشد، پروژه “توسعه استراتژی های ملی و بین المللی اتحادیه های کارگری برای مبارزه با کار کودک”^[۵۲۲] که هدف اصلی اش ارتقا توانایی سازمان های اتحادیه های کارگری برای آغاز فرایند توسعه خط مشی اتحادیه کارگری و اتخاذ اقداماتی در راستای مبارزه با کار کودک می باشد. یکی از اقدامات صورت گرفته در این پروژه انتشار مجموعه ای از کتابچه ها تحت عنوان اتحادیه های کارگری و کار کودک می باشد. این پروژه در فاز اولیه خود بر همکاری نزدیک با دبیرخانه های اتحادیه های تجاری بین المللی و دیگر سازمان های اتحادیه های کارگری بین المللی تمرکز کرد. کمپین ها، کارگاه های اطلاع رسانی، تحقیق و برنامه های عملیاتی انجام شدند. فعالیت های انجام شده بوسیله این پروژه به اتحادیه های کارگری کمک کرد تا برای مباحثه و مذاکره در کنفرانس بین المللی کار در سال ۱۹۹۸ و ۱۹۹۹ میلادی خود را آماده سازند.^[۵۲۳]
نمونه دیگری از پروژه های دفتر فعالیت های کارگری، “پروژه اقدام علیه کار کودک از طریق آموزش و تحصیل”^[۵۲۴]می باشد. پروژه فوق با سرمایه گذاری کشور نروژ و با همکاری IPEC و سازمان بین المللی آموزش بین سال های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ انجام شد. هدف اصلی این پروژه کمک به حذف کار کودک از طریق ارتقا سیاست های عمومی و عملکردهای آموزشی به عنوان یک ابزار کارآمد در مبارزه با کودک بود. در آغاز پروژه، ۱۰ کشور در پروژه فوق شرکت کردند: مصر، کنیا و تانزانیا ( آفریقا)، برزیل، پاراگوئه و پرو (آمریکا) و بنگلادش، هند، نپال و فیلیپین ( آسیا). در سال ۲۰۰۰ با موافقت کشور کمک کننده (نروژ)، دفتر فعالیت های کارگری پنج کشور دیگر از جمله بنین، شیلی، غنا، پاکستان و سری لانکا را در این پروژه شرکت داد. از جمله نتایج پروژه فوق این بود که تمام کشور ها به جز هند به اهداف پروژه دست یافتند. همچنین این پروژه توانست کار کودک را به عنوان یک موضوع مهم در میان سازمان های معلمان تبدیل کند.^[۵۲۵]
گفتار سوم: اقدامات دفتر فعالیت های کارفرمایی سازمان بین المللی کار
دفتر فعالیت کارفرمایی سازمان بین المللی کار مجموعه ای از کتاب های راهنما را برای کارفرمایت تحت عنوان حذف کار کودک توسعه داده است. از جمله مشخصات این کتاب های راهنما عبارتند از:

• • کتاب های راهنما برای کمک به کارفرمایان و سازمان هایشان طراحی شده تا بتوانند کار کودک را درک کرده و اقداماتی علیه کار کودک اتخاذ کنند. کتاب های راهنما ایده، پیشنهاد و نمونه هایی از اقدامات پیشگیرانه علیه کار کودک، دور ساختن کودکان از محیط کار و محافظت از کودکان از شرایط کاری خطرناک فراهم می کنند؛

• • پکیج های فوق یک منبع کلیدی برای مدیران سازمان های کارفرمایی و دیگر اتحادیه های تجاری که مایل هستند در مبارزه با کار کودک شرکت داشته باشند، خواهد بود؛

• • کتاب های راهنما بر کشورهای در حال توسعه تمرکز کرده و نمونه هایی از سازمان های کارفرمایی که خودشان به تنهایی یا با همکاری با سازمان بین المللی کار و دیگر سازمان های ملی و بین المللی اقدامات جدی علیه کار کودک اتخاذ کرده اند، فراهم می کنند.^[۵۲۶]