وبلاگ

۸-مهارت های تکنولوژیک : تخصص شرکت در استفاده از تکنولوژی در ایجاد محصول جدید
۹-مهارت در ورود به بازار : تخصص شرکت در ورود محصول یا خدمت جدید به بازار
۱۰-ترتیب ورود: زمانبندی ورود محصول یا خدمت جدید به بازار
۱۱-پیچیدگی تکنولوژیک محصول:درک پیچیدگی تکنولوژیک محصول جدید (Ferguson, 2008)
چارچوب عوامل و شرایط مهم و مورد نیاز جهت پیشبرد تجاری سازی نتایج تحقیقات در بخش دانشگاهی عبارتند از :
۱٫قوانین و مقررات مورد نیاز در مورد دارایی های فکری^[۳۶] در سطح کشور و در سطح بخش دانشگاهی
قوانین و مقررات ملی و مقررات سطح موسسه ای در ارتباط با دارایی های فکری در بخش دانشگاهی، اصلی ترین پایه های قانونی را جهت اعمال مدیریت بر دارایی های فکری تولید شده در دانشگاه ها و سازمان های تحقیقاتی تشکیل می دهند.
۲٫نهاد و سیستم مدیریت تجاری سازی
کارایی در انتقال و تجاری سازی نتایج تحقیقات ، حاصل یک سیستم مدیریت تجاری سازی مناسب و وجود هماهنگی در بقیه بخش های موسسه با این سیستم می باشد .عوامل زیر در این ارتباط مطرح می باشند:
۲-۱ . داشتن نهاد انتقال تکنولوژی و تجاری سازی
۲-۲ . داشتن سازمانی همسو با هدف تجاری سازی
۲-۳ داشتن توانمندی های تخصصی در انتقال تکنولوژی و تجاری سازی
۲-۴ فرهنگ سازمانی مناسب جهت انتقال تکنولوژی و تجاری سازی در بخش دانشگاهی و مشوق های لازم جهت شرکت اعضای بخش دانشگاهی در فعالیت های تجاری سازی

1. 1. کیفیت تحقیقات

تحقیقات انجام شده در بخش دانشگاهی دارای کیفیت ، ارزش علمی و کاربردی یکسانی نیستند، هر دانشگاه یا سازمان تحقیقاتی که از جایگاه و پایه تحقیقاتی قوی برخوردار می باشد احتمال موفقیت در تجاری سازی نتایج تحقیقات نیز برای آن موسسه بالاتر خواهد بود. بنابراین کیفیت تحقیقات انجام شده در بخش دانشگاهی باید تاییدگر شانس موفقیت در تجاری سازی آنها باشد.

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

در تجاری سازی تحقیقات این کمیت تحقیقات انجام شده نیست که از اهمیت برخوردار است ، بلکه کیفیت تحقیقات است که تعیین کننده شانس موفقیت در تجاری سازی می باشد.

1. 1. دسترسی به منابع مالی مورد نیاز

در مراحل مختلف فرایند توسعه نتایج تحقیقات به محصولات قابل عرضه به بازار ، نیاز به منابع مالی مختلفی وجود دارد ، که عدم دسترسی به این منابع باعث متوقف شدن فرایند تجاری سازی خواهد شد. (فکور,۱۳۸۶)
سایر عوامل مهم در موفقیت نوآوری محصول که کمتر در ادبیات موضوع به آنها اشاره شده است عبارتند از :
قیمت محصول ، نوآوری محصول ، هم افزایی بازاریابی ، هم افزایی تکنولوژی ، نگرش ساختارمند ، کاهش چرخه های زمانی ، جهت گیری بازار ، ورود مشتری ، یکپارچگی متقاطع عملکردها ، حمایت مدیریت عالی سازمان ، احتمال پاسخ رقبا به محصول جدید ، میزان نفوذ پاسخ رقابتی (Ferguson, 2008)
۲-۱۴ روش های تجاری سازی یافته های پژوهشی
تجاری سازی تکنولوژی های جدید که از تحقیق و توسعه در دانشگاه ها و دیگر نهادهای پژوهشی ناشی شده به طور فزاینده ای به موضوعی مهم برای دولت ها ، دانشگاه ها ، صنایع و پژوهشگران علمی تبدیل شده است . روش های بیشماری می توان برای تجاری سازی این تکنولوژی های جدید بکار برد که شامل اعطای مجوز تکنولوژی های پتنت شده^[۳۷] ، توسعه مشترک با شرکای صنعتی و خلق فعالیت های اقتصادی نوپا^[۳۸] می شود. این فرض برای اغلب پژوهش های انجام شده در سازمان های نوپا وجود دارد که این بنگاه ها محصولات یا خدمات را بر اساس یک تکنولوژی جدید توسعه می دهند و با این حال ، این تنها راه برای سازمان های نوپا نیست تا بتوانند یک تکنولوژی جدید را تجاری کنند. سازمان های نوپا می توانند تکنولوژی های جدید شان را حتی بواسطه بازار محصول یا بواسطه بازار برای تکنولوژی تجاری کنند. سازمان های نوپا محصولاتشان را بر مبنای بکارگیری تکنولوژی در سرتاسر بازار محصول جا می اندازند. سازمان های نوپا حق استفاده از تکنولوژی شان را به دیگر بنگاه ها می فروشند یا مجوز استفاده از آن را به آنها می دهند. تاکید پژوهش های جدید بر رشد اهمیت بازارها برای تکنولوژی همانند روش تجاری سازی تکنولوژی های جدید است. با این حال ، توجه اندکی به ادبیات مربوط به انتقال تکنولوژی از دانشگاه به سازمان های نوپایی شده است که در سرتاسر بازار برای تکنولوژی رقابت می کنند (Pries & Guild, 2007).
برای اینکه دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی بتوانند به طور موثر به تجاری سازی یافته های پژوهشی خود بپردازند لازم است که با الگوها و روش های تجاری سازی آشنایی کامل داشته باشند. از این رو در این قسمت به تفصیل روش ها و سپس الگوهای تجاری سازی بیان می شود.
با بررسی و مرور مکتوبات علمی مربوط به تجاری سازی یافته های پژوهشی دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی می توان به روش هایی چون اعطای حق امتیاز^[۳۹] ،تحقیقات قراردادی (پژوهشهای سفارشی) ، خدمات مشاوره ای و تاسیس شرکتهای انشعابی از دانشگاه و مراکز پژوهشی اشاره کرد که در ادامه این روش ها معرفی می شود.
اعطای حق امتیاز
اعطای حق امتیاز یکی از متدوالترین روشها و استراتژی های تجاری سازی یافته های پژوهشی و انتقال تکنولوژی از دانشگاهها و مراکز پژوهشی به مراکز صنعتی و خدماتی است. در این استراتژی دانشگاه یا مرکز پژوهشی و به طور کلی مالک تکنولوژی یا مالک حق ثبت اختراع (امتیاز دهنده^[۴۰]) حق تجاری سازی مالکیت معنوی را به یک شرکت (امتیاز گیرنده^[۴۱]) واگذار می کند.
امتیاز گیرنده مطابق با قرار داد رسمی لیسانس اقدام به تجاری سازی، توسعه، تولید و فروش محصولات می کند. از جمله مزایای این روش، کاهش زمان و هزینه تحقیق و توسعه، دسترسی سریع به بازارهای محلی و خارجی و افزایش قدرت رقابت پذیری است (Feldman & Stewart, 2008).
تاسیس شرکت های انشعابی
یکی از استراتژی های تازه برای تجاری سازی یافته های پژوهشی دانشگاهها و مراکز پژوهشی تاسیس شرکتهای انشعابی می باشد که امروزه مورد استقبال بیشتر دانشگاهها قرار گرفته است . معمولا زمانی که دانشگاهها احساس کنند از طریق اعطای حق امتیاز نمی توانند حداکثر سود مورد انتظار را دریافت کنند (جریان ضعیف صنعت) ، از فرآیندهای انشعابی استفاده کرده و شرکتهای جدید تاسیس می کنند. بنابراین اهمیت فرآیندهای انشعاب در محیط هایی که ارتباط میان علم و صنعت محدود است دو چندان می شود. استراتژی ایجاد شرکتهای نوپا و انشعابی دارای بیشترین خطر در بین روش های تجاری سازی یافته های پژوهشی دانشگاهی است. در این استراتژی تکنولوژی دانشگاه یا مرکز پژوهشی از طریق یک قرارداد لیسانس به ازای بخشی از سهام شرکت به مشارکت گذاشته می شود.
ایجاد شرکت نوپا نیازمند تیمی با کیفیت و متوازن علمی و تجاری جهت توسعه نمونه اولیه به صورت یک محصول قابل عرضه در بازار است. بنابراین اگر راه اندازی شرکت با موفقیت همراه باشد می تواند عواید زیادی را برای دانشگاه به همراه داشته باشد. علی رغم دشواری ها و ریسک هایی که تاسیس شرکت برای دانشگاه ها و مراکز پژوهشی دارد استراتژی تاسیس شرکت برای تجاری سازی یافته های پژوهش به دلایلی مورد توجه دانشگاهها است.
مهمترین دلایل گسترش این استراتژی عبارتند از :
اغلب اکتشافات و اختراعات پژوهشگران دانشگاهی در مراحل اولیه هستند و مطالعات بیشتری برای اثبات مفهومی و اعتبار مدل کسب و کار آنها مورد نیاز است. لذا شرکتهای بزرگ تمایلی برای انجام این مطالعات به تنهایی ندارند.
با توجه به تجارب موفقیت آمیز موسسه تکنولوژی ماساچوست^[۴۲] و دانشگاه استنفورد^[۴۳] در تاسیس شرکتهای دانشگاهی و نقش فعال آنها در شکل گیری و تکوین خوشه های صنعتی، امروزه شرکتهای دانشگاهی به عنوان ابزارهای اثر بخش برای اقتصاد های محلی جهت اکتساب حداکثر منافع از تحقیقات دانشگاهی شناخته شده اند.
مزیت عمده دیگر این استراتژی مالکیت دانشگاه نه تنها بر تکنولوژی بلکه در سهام شرکت است. بدین ترتیب افزایش ارزش سهام می تواند منعکس کننده پیشرفت شرکت در زمینه تکنولوژی باشد (Feldman & Stewart, 2008) .
۲-۱۵ الگوهای تجاری سازی یافته های پژوهشی
با توجه به پژوهش های انجام شده توسط گوگتپ مدل های مختلف انتقال تکنولوژی بین بخش دانشگاهی و صنعت را می توان با توجه به موارد زیر در فرایند انتقال تکنولوژی تشخیص داد: (۱)منشاء و سرچشمه ایده(مسئله پژوهش هر طرح)، (۲) فرایند توسعه و اجرای طرح ، (۳) فرایند انتشار و انتقال نتایج ، (۴) فعالیت های پس از فرایند انتقال ، انتظار می رود که این فرآیندها را بر حسب مدلهای خطی (پروژه های اجرا شده توسط بخش دانشگاهی)، خطی معکوس (پروژه های آغاز شده به واسطه نیاز صنعت) و مدلهای کنش متقابل (همکاری دانشگاه و صنعت) شناسایی کنیم.
مدلهای مختلف انتقال تکنولوژی از دیدگاه گوگتپ عبارتند از مدلهای خطی ، مدلهای خطی معکوس و مدلهای تعاملی که در زیر به توضیح هر یک از این مدلها پرداخته شده است:
الف) مدلهای خطی انتقال تکنولوژی: در این مدلها انجام پژوهش توسط بخش دانشگاهی نقطه آغاز انتقال تکنولوژی می باشد.مدل خطی نوآوری، الهام بخش نخستین گروه از مطالعات در این خصوص بوده است، این مدل فرایند را به صورت پیشروی خطی مراحل توصیف می کند: از تولید ایده و توسعه تکنولوژی در بخش دانشگاهی تا ثبت پتنت آن و لیسانس دهی به شرکت های موجود یا شرکت نوبنیاد.
مدل خطی معکوس انتقال تکنولوژی: در این مدلها مشکلات موجود در صنعت نقطه آغاز انتقال تکنولوژی است و تکنولوژی توسط پژوهشگران بخش دانشگاهی توسعه می یابد. سپس نتایج حاصل از بخش دانشگاهی در مورد مشکلات صنعتی مورد نیاز به کار می رود و شرکتی که درخواست اجرای این پژوهش را کرده است، تکنولوژی را دریافت می کند. بسته به مقررات قرارداد ما بین بخش دانشگاهی و شریک صنعتی ، تکنولوژی حاصل را می توان به شریکان علاقه مند دیگری نیز انتقال داد.
مدلهای کنش متقابل(تعاملی) انتقال تکنولوژی:گروه سوم از مطالعات ، انتقال تکنولوژی را به عنوان فرآیندی شامل کنش متقابل بین بازیگران مختلف در شبکه ای از روابط توصیف می کند.مدل کنش متقابل رویکرد خطی را رد می کند و نقش شبکه ها ، همکاری ها و یادگیری متقابل بین بخش دانشگاهی و صنعت را مطرح می نماید.این مدل فرآیندی را توصیف می کند که شامل شبکه ای از عوامل درگیر در تولید، اشاعه و بکارگیری تکنولوژی هستند.این مدل ها در واقع به توسعه مشترک تکنولوژی بین بخش دانشگاهی و شرکت های صنعتی اشاره دارند (فکور, ۱۳۸۵).
در تحقیقاتی که توسط فرگوسن (۲۰۰۸)انجام پذیرفته است نیز الگوهای تجاری سازی به دو دسته کلی تقسیم شده اند. دسته اول مدل های خطی یا فرآیندی می باشند که فرایند تجاری شدن را به صورت گام به گام تشریح می کنند. در برخی موارد این مدل ها دارای شاخه های موازی برای تکمیل فعالیتهایی هستند که باید به طور همزمان به منظور افزایش شانس تجاری سازی انجام پذیرند. دسته دوم مدل های کارکردی هستند که فعالیت های مهم را یکپارچه ساخته و روابط بین آنها را توصیف می کنند بدون آنکه الزاما مراحل تجاری سازی را در مسیر خاصی تجویز نمایند.