وبلاگ

۱-۲-۴- تحلیل داده ها برای ‌پاسخ‌گویی‌ به سؤال های پژوهش

برای آزمون فرضهای آماری از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان می‌دهد اثر اصلی گروه معنادار است (۰۶۴/۰=^۲η،۰۵/۰>P ، ۵۳۶/۲ = _۱۵۲و۳F،۰۶۴/۰= pillai’s Trace). اثر اصلی دوز معنادار نیست (۰۵/۰<P، ۸۰۱/۱ = _۱۵۲و۳F، ۰۴۶/۰= pillai’s Trace). اثر اصلی تعامل گروه×دوز معنادار نیست (۰۵/۰<P ،۶۷۸/۰= _۱۵۲و۳F، ۰۱۸/۰= pillai’s Trace).

سؤال یکم: آیا حافظه کاری افراد تحت درمان نگهدارنده متادون و بوپرنورفین تفاوت معنا داری دارد؟

به منظور بررسی تفاوت گروه ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج آزمون‏های چند متغیری نشان داد که اثر اصلی گروه معنادار است به منظور پی گیری این اثر از آزمون های تک متغیری استفاده شد. یافته نشان داد که اثر اصلی گروه بر حافظه کاری معنادار است (۰۳۷/۰=^۲η، ۰۵/۰>P، ۸۸۵/۵=_۱۵۲و۱F). از آنجا که میانگین عملکرد حافظه کاری در گروه تحت درمان بوپرنورفین (۸۶/۹=M ) بالاتر از گروه تحت درمان متادون (۰۹/۹=( M است. لذا این تفاوت به نفع گروه تحت درمان بوپرنورفین است (جدول۵-۴).

سؤال دوم: آیا حافظه کلامی افراد تحت درمان نگهدارنده متادون و بوپرنورفین تفاوت معنا داری دارد؟

به منظور بررسی تفاوت گروه ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج آزمون‏های چند متغیری نشان داد که اثر اصلی گروه معنادار است به منظور پی گیری این اثر از آزمون های تک متغیری استفاده شد. یافته نشان داد که اثر اصلی گروه بر حافظه کلامی معنادار است (۰۳۱/۰=^۲η، ۰۵/۰>P، ۸۸۵/۵=_۱۵۲و۱F). از آنجا که میانگین عملکرد حافظه کلامی در گروه تحت درمان بوپرنورفین (۱۲/۱۰=M ) بالاتر از گروه تحت درمان متادون (۸۰/۸=( M است. لذا این تفاوت به نفع گروه تحت درمان بوپرنورفین است (جدول۵-۴).

سؤال سوم: آیا حافظه دیداری افراد تحت درمان نگهدارنده متادون و بوپرنورفین تفاوت معنا داری دارد؟

به منظور بررسی تفاوت گروه ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج آزمون های چند متغیری نشان داد که اثر اصلی گروه معنادار است به منظور پی گیری این اثر از آزمون های

تک متغیری استفاده شد. یافته نشان داد که اثر اصلی گروه بر حافظه دیداری معنادارنیست (۰۵/۰>P، ۲۹۹/۰=_۱۵۲و۱F) (جدول۵-۴).

سؤال چهارم: آیا زمان پاسخ های صحیح افراد تحت درمان نگهدارنده متادون و بوپرنورفین تفاوت معنا داری دارد؟

به منظور بررسی تفاوت گروه ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج آزمون‏های چند متغیری نشان داد که اثر اصلی گروه معنادار است به منظور پی گیری این اثر از آزمون های تک متغیری استفاده شد. یافته نشان داد که اثر اصلی گروه بر زمان پاصخهای صحیح معنادار نیست (۰۵/۰<P، ۰۰۱/۰=_۱۵۲و۱F) (جدول۵-۴).

جدول ۵-۴- نتایج آزمون های تک متغیری تفاوت ‌گروه‌های درمان در متغیرهای مورد مطالعه

منبع تغییر

متغیر وابسته

مجموع مجذورات

درجه آزادی

میانگین مجذورات

F

معناداری

گروه

حافظه کاری

۳۸۸/۱۹

۱

۳۸۸/۱۹

۸۸۵/۵

۰۱۶/۰

گروه

حافظه کلامی

۴۷۷/۵۳

۱

۴۷۷/۵۳

۸۳۱/۴

۰۲۹/۰

گروه

حافظه دیداری

۷۷۸/۰

۱

۷۷۸/۰

۲۹۹/۰

۵۸۵/۰

گروه

زمان پاسخ های صحیح

۲۲۲/۱۴

۱

۲۲۲/۱۴

۰۰۱/۰

۹۸۰/۰

سؤال پنجم: آیا حافظه کاری افراد با مصرف دوز دارو بالا و پایین متفاوت است؟

به منظور بررسی تفاوت گروه ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. یافته های آزمون های چند متغیری نشان داد میزان دوز مصرفی بر حافظه کاری تأثیر ندارد (۰۵/۰<P، ۶۱۵/۱=_۱۵۲و۱F).

سؤال ششم: آیا حافظه کلامی افراد با مصرف دوز دارو بالا و پایین متفاوت است؟

به منظور بررسی تفاوت گروه ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. یافته های آزمون های چند متغیری نشان داد میزان دوز مصرفی بر حافظه کلامی تأثیر ندارد(۰۵/۰<P، ۶۵۹/۰=_۱۵۲و۱F) .

سؤال هفتم: آیا حافظه دیداری افراد با مصرف دوز دارو بالا و پایین متفاوت است؟

به منظور بررسی تفاوت گروه ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. یافته های آزمون های چند متغیری نشان داد میزان دوز مصرفی بر حافظه دیداری تأثیر ندارد (۰۵/۰<P، ۰۱۹/۰=_۱۵۲و۱F).

سؤال هشتم: آیا زمان پاسخ های صحیح افراد با مصرف دوز دارو بالا و پایین متفاوت است؟

به منظور بررسی تفاوت گروه ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. یافته های آزمون های چند متغیری نشان داد میزان دوز مصرفی بر زمان پاسخ های صحیح تأثیر ندارد (۰۵/۰<P، ۶۱۶/۶=_۱۵۲و۱F).

سؤال نهم: آیا نوع روش درمان نگهدارنده و دوز مصرفی بر حافظه کاری کنش متقابل دارند؟

نتایج آزمون های چند متغیری نشان داد اثر کنش متقابل گروه×دوز دارو بر حافظه کاری معنادار نیست (۰۵/۰<P،۰۱۶/۰=F). شواهدی در دست نیست که بتوان ادعا کرد دوز دارو بالا یا پایین تحت یک روش درمان اثر بیشتری بر حافظه کاری دارد.

سؤال دهم: آیا نوع روش درمان نگهدارنده و دوز مصرفی بر حافظه کلامی کنش متقابل دارند؟

نتایج آزمون های چند متغیری نشان داد اثر کنش متقابل گروه × دوز دارو بر حافظه کلامی معنادار نیست (۰۵/۰<P،۷۳۱/۰=F). شواهدی در دست نیست که بتوان ادعا کرد دوز دارو بالا یا پایین تحت یک روش درمان اثر بیشتری بر حافظه کلامی دارد.

سؤال یازدهم: آیا نوع روش درمان نگهدارنده و دوز مصرفی بر حافظه دیداری کنش متقابل دارند؟

نتایج آزمون های چند متغیری نشان داد اثر کنش متقابل گروه × دوز دارو بر حافظه دیداری معنادار نیست (۰۵/۰<P،۰۵۶/۲=F). شواهدی در دست نیست که بتوان ادعا کرد دوز دارو بالا یا پایین تحت یک روش درمان اثر بیشتری بر حافظه دیداری دارد.

سؤال دوازدهم: آیا نوع روش درمان نگهدارنده و دوز مصرفی بر زمان پاسخ صحیح، کنش متقابل دارند؟

نتایج آزمون های چند متغیری نشان داد اثر کنش متقابل گروه × دوز دارو بر زمان پاسخ های صحیح معنادار نیست (۰۵/۰<P،۷۸۴/۰=F). شواهدی در دست نیست که بتوان ادعا کرد دوز دارو بالا یا پایین تحت یک روش درمان اثر بیشتری بر زمان پاسخ های صحیح دارد.

۴-۴- خلاصه

پس از ارائه یافته های توصیفی متغیرهای جمعیت شناختی به منظور مقایسه متغیرهای درمان نگهدارنده و عملکردهای شناختی و اثر دوز مصرفی در ‌گروه‌های درمان با متادون و بوپرنورفین و اثر تعامل گروه × دوز از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که صرفاً اثر اصلی گروه معنادار است و اثر اصلی دوز و اثر تعامل گروه × دوز معنادار نیست. با این ترتیب صرفاً می توان گفت گروه درمان بوپرنورفین در اندازه های حافظه کاری و حافظه کلامی بر گروه متادون برتری دارد.