۵در صورت برگشتن حس چشاییاسترداد ارش
در مورد نقص عضو تکلم پارامتر های بیشتری تعیین شده است که در ذیل به آن اشاره خواهد شد .
جهت تطابق بهتر با مصادیق توجه به میزان ارش تعیین شده ضروری است .
ردیف
موضوع – تعریف
ارش تعیین شده در قانون
و رویه در پزشکی قانونی
۱
تکلم – هر چند به سختی – از حداقل بلندی مناسب برای انجام کلیه فعالیت های روزانه برخوردار است یا
%۹۵ قابل فهم است . یا
سرعت تکلم کمتر از حد طبیعی است .
%۱۴
۲
تکلم در محیط هایی شلوغی به سختی قابل شنیدن است .یا
۹۵% فقط توسط بستگان ، قابل فهم است .یا
مکث های گاه گاهی در تکلم وجود دارد .
%۳۴
۲
تکلم در محیط هایی شلوغی به سختی قابل شنیدن است .یا
۹۵% فقط توسط بستگان ، قابل فهم است .یا
مکث های گاه گاهی در تکلم وجود دارد .
%۳۴
۳
تکلم در محیط های شلوغ قابل شنیدن نیست .یا
برای افراد غریبه قابل فهم نیست . یا
مکث های مکرر در تکلم وجود دارد .
%۵۹
۴
بعضی کلمات ( مانند اسامی بستگان ) قابل فهم است توسط نزدیکان است .یا بسیار کند با کث های طولانی و کلمه کلمه است .
%۸۴
تکلم قابل فهم یا قابل فهم نیست .[۱۳۹]
دیه کامل
-
- شیوه جبران خسارت های معنوی وارده بر زبان از نظر فقه و حقوق
هم گام با پیشرفت جامعه ، صنعت و فنون و افکار نو ظهور ، قانون گذار ایران با پذیرش خسارات معنوی در کنار زیان های مادی ناشی از جرایم و ایجاد توسعه در مفهوم ضرر ، مسئولیت مدنی یا به اصطلاح فقهی آن ضمان قهری ناشی از جرم ، تحولی جدید در قوانین جزایی ایجاد نمود . از این پس بر اساس قانون ، امور معنوی نیز همچون امور مادی ارزشمند و دارای اعتبار بوده و قابل جبران می‌باشند و لازمه یک سیاست جنایی کارآمد در نظام حقوقی توجه به حقوق بزهدیدگان و جبران کامل زیان های وارده بر آنان از رهگذر وقوع جرم است . هر جرم خسارت های خاصی را بر بزهدیدگان وارد می‌سازد .
خسارت معنوی یکی از مهم ترین اقسام خسارت می‌باشد و مشمول این قاعده کلی است که « هر نوع خسارت نامشروع و نامتعارف باید توسط عامل ایجاد آن جبران گردد و هیچ ضرری بدون جبران باقی نمی ماند . » با توجه به اهیمت و جایگاه خسارت معنوی ناشی از جرم ، می بینیم زمانی فرد زیان‌دیده از جرم متحمل خسارت های بدنی یا مالی شده است به تبع آن جرم ، شخصیت روحی و روانی او نیز آسیب می بیند .
خسارت معنوی متوجه بعد شخصیت انسان از قبیل شرافت ، کرامت ، آزادی ، شهرت و … می شود در شرع مقدس اسلام با توجه به قاعده « لاضرر و لا ضرار فی السلام » ایراد هر گونه خسارت به طور مطلق نهی شده است و شرع مقدس امری را ممنوع نکرده است مگر آنکه برای آن ضمانت اجرای کیفری و یا مدنی منظور شده باشد .
بر این اساس در صورتی که تمام شرایط و ارکان جبران خسارت ناشی از جرم وجود داشته باشد زیان دیده حق خواهد داشت جبران تمام زیان های مالی و معنوی خود را از عامل زیان بخواهد و او ملزم به جبران زیانی است که به وجود آورده است .
گاهی ضرر های ناشی از صدمه وارده بر زبان یک فرد ، بسیار بیش از مبلغ دیه ای است که دریافت می کند از جمله خسارات اضافی ناشی از هزینه های درمان ، از کارافتادگی و … که این دو مصداق شایع آن می‌باشد .
سوال این است که آیا خسارات اضافی قابل مطالبه می‌باشند ؟
در ابتدای بحث به صورت کلی پاسخی داده می شود و در ادامه به صورت موضوعی مسئله را حل خواهیم نمود .
در پاسخ این مسئله ، دادگاه ها ، آرای مختلفی صادر نموده اند حتی قضات هیئات عمومی دیوانعالی کشور هم در پاسخ به آن نظر قاطعی نداشته اند و این تهافت درآراء منجر به صدور دو رأی اصراری در این زمینه شده است . [۱۴۰]
به طوری که در رأی اصراری شماره ۱۴۰ مورخ ۱۴/۶/۱۳۶۸ ، مطالبه هر گونه ضرر و زیان تحت عنوانی غیر ار دیه فاقد مجوز تشخیص داده شده لکن در رأی اصراری شماره ۶ مورخ ۵/۴/۱۳۷۵ جبران اینگونه خسارات بلااشکال شد . [۱۴۱]
در خصوص امکان یا عدم امکان مطالبه خسارت معنوی در خسارات بر زبان بین فقها معاصر اختلاف نظر وجود دارد که همین اختلاف نظر ، باعث صدور فتاوای معتبری در این زمینه شده است .[۱۴۲]
بر همین اساس بعضی معتقدند که این قبیل خسارات بر عهده جانی نیست لکن مبانی و ادله نظر آن ها کاملاً روشن نیست . بعضی دیگر هم معتقدند که این خسارات ، مضمون و بر عهده جانی می‌باشد . و معتقدند که خسارات معنوی نه تنها شرعاً ممنوع نگردیده بلکه پرداخت آن ضرورت دارد .
اما در بین قضات به طور خلاصه مخالفین چنین استدلال نموده اند که در قانون دیات در چنین مواردی به جز پرداخت دیه مبلغ دیگری بر عهده جانی نیامده ، علاوه بر این ، شکستگی و طول مدت درمان آن نیز از قدیم وجود داشته است و یکی از عوارض طبیعی شکستگی ، مدت زمانی است که تفویت می شود تا عضو آسیب دیده ترمیم گردد و سلامت خود را بازیابد . با وجود این در هیچ یک از موارد مطروحه دراحادیث و روایات ، مازاد بر دیه چیز دیگری بر جانی تحمیل نشده است . [۱۴۳]
موافقین امکان مطالبه خسارات مازاد بر دیه نیز متقابلاً اظهار نموده اند که شارع مقدس در مقام تعیین میزان دیه ، پرداخت خسارات مازاد بر دیه نیز متقابلاً اظهار نموده اند بلکه در مقام تشریع فقط میزان مشخص دیه را تبیین فرموده و در برخی موارد ارش نیز به کمک گرفته لکن در پرداخت خسارت مازاد بر دیه قابل مطالبه می‌باشد .
در نهایت به نظر می‌رسد در مورد خسارت های معنوی زبان مطالب مشخصی وجود ندارد اما با توجه به مطالب کلی بیان شده می توان عقیده اخیر را تأیید نمود .
نخست اینکه مطابق با نظر اکثریت فقها اعم از شیعه و سنی ، دیه عوض از زبان تلف شده است .[۱۴۴] نتیجه ای که از این عقیده می توان گرفت این است که دیه در مقابل خسارات مازاد قرار نگرفته است .
دوم اینکه بحث خسارت های معنوی زبان ، از مسایل جدید و مستحدثه در فقه می‌باشد که قبلاً سابقه نداشته لذا با مراجعه به فتوای جدید نمی توان نظر قاطعی مبنی بر غیر شرعی بودن خسارات معنوی استخراج نمود چرا که تعداد زیادی از این فتاوا موافق پرداخت خسارات معنوی می‌باشد .
سوم اینکه خسارات معنوی زبان عرفاً ضرر است و بر حسب قضاوت عرف و منطق عرف ، جبران آن ها ضرورت دارد .
چهارم اینکه درست است که در قانون دیات در این خصوص وجود ندارد لکن این امر به این معنا نیست که در نظام حقوقی ایران در این باره حکمی نباشد .
فرم در حال بارگذاری ...
