موسیقی شمالی
آواهای مازندرانی بیشتر در شور و دشتی است. موسیقی چوپانی، مراسم عروسی و موسیقی مذهبی از مهم ترین موسیقی های این مردمان است. بسیاری از ترانه ها در دستگه سه گاه و چهار گاه نیز از موسیقی این ناحیه از ایران نشأت گرفته شده است. با اندکی دقت تأثیرات بسیار زیاد موسیقی شمالی بر موسیقی سنتی ایران مشخص می شود(فرهادی، ۱۳۸۸).
۲-۴ موسیقی و توسعه گردشگری
در ذکر انواع توریسم و محصولات گردشگری به این نکته اشاره شد که نوعی از توریسم، توریسم درمانی است. بنابرین از موسیقی درمانی می توان به عنوان نوعی درمان در جذب گردشگر نیز کمک گرفت. مسافرت خود به تنهائی عامل سلامتی و بهبود عملکرد دستگاه های بدن است. رسول گرامی اسلام نیز در حدیثی فرمودند: سفرکنید تا سالم بمانید. به همین نحو موسیقی نیز با ذکر شواهد بالا در تخلیه هیجانات، شادابی روح و افزایش فعالیت و کارکرد مغز تأثیر بسزائی را دارا است. موسیقی، مسافرت و ورزش سه غذای روح هستند که در صورت توجه به آن ها بی شک میزان مراجعه به طبیب کاهش پیدا خواهد کرد(معاونت برنامه ریزی و توسعه شهرداری کلان‌شهر تبریز، ۱۳۹۱).
با توجه به مسائل ذکر شده در بخش بعدی به مرور پژوهش های انجام شده در این خصوص پرداخته می شود.
۲-۵ مرور پژوهش های انجام شده
قربانی و همکاران(۱۳۹۲) در بررسی خود با هدف بررسی وضعیت توسعه گردشگری و شرایط حاکم بر آن در شهر بوشهر به شیوه علمی و با بهره گرفتن از مطالعات می‌دانی به اقدامات و راهکارهای عملی جهت پی شبرد تاثیرات مثبت آن در محدوده مورد مطالعه فراهم گشت. نوع تحقیق این پژوهش کاربردی و روش آن توصیفی- تحلیلی و به منظور ارزیابی سوا لها این پژوهش از نرم افزار آماری spss استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که هرچه مدیران شهری دارای تحصیلات، تجربه، تخصص مرتبط با امور گردشگری و همچنین بومی باشند، گردشگری شهر بوشهر به سمت پایداری بیشتری خواهد رفت. از نظر جامعه آماری پژوهش سواحل شهر بوشهر از لحاظ برخورداری از امکانات و خدمات گردشگری ساحلی در وضع نامناسبی قرار دارد. همچنین رابطه آماری مستقیمی بین کاربری اراضی ساحلی و میزان مشارکت مردم امور مرتبط با گردشگری و اوقات فراغت در شهر بوشهر وجود دارد، یعنی کاهش میزان مشارکت مردم در امور مرتبط با گردشگری و اوقات فراغت در شهر بوشهر، بر کاربری اراضی ساحلی این شهر تاثیر مستقیم گذاشته است.
حسینی و همکاران(۱۳۹۲) در بررسی عنوان نمودندگردشگری یکی از شاخص هایی است که روابط بین افراد را تنظیم می‌کند، در این میان گردشگری فرهنگی که به فرایند بازدید از مکان ها و آثار فرهنگی و شناخت جوامع مختلف مربوط می شود، بیش از انواع دیگر گردشگری در این موضوع مؤثر است. الموت با داشتن قلعه ها، بناهای تاریخی و مذهبی و همچنین روستاهای تاریخی و گردشگری، همراه با تنوع اقوام و نژاد و هنرهای سنتی، یکی از مناطق گردشگریِ فرهنگی کشور به شمار می‌آید. با توجه به آسیب پذیری منطقه به لحاظ فرهنگی، پژوهش پیش رو سعی بر این داشت که با استفاده روش برنامه ریزی راهبردی ضمن بررسی نقاط قوت و ضعف و فرصت و تهدید در بخش گردشگری QSPM و SWOT فرهنگی، بهترین راهبردها را برای مقابله با این تهدیدها و بهره گیری از فرصت ها تعیین کند. روش پژوهش توصیفی تحلیلی است و گردآوری اطلاعات با بهره گرفتن از روش های مشاهده ی مستقیم و مصاحبه با کارشناسان و نخبگان دانشگاهی و تهیه ی پرسش نامه انجام گرفته است. در فرایند جمع آوری پرسش نامه ی دلفی، جامعه ی نمونه در دو سطح مختلف مدیران، کارشناسان مرتبط با سازمان میراث فرهنگی الموت و متخصصان و صاحب نظران دانشگاهی، تقسیم بندی شد. در این بخش از روش گلوله ی برفی برای تعیین حجم نمونه استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بهترین نوع راهبرد برای وضعیت کنونی الموت، تدوین راهبردهای تنوع است که باید برای بهره گیری از فرصت ها در آینده انجام گیرد. در اولویت بندی که با بهره گرفتن از ماتریس برنامه ریزی راهبردی کمی انجام شد، راهبرد ثبت جهانی الموت و ایجاد تأسیسات در مجاورت مکان های تاریخی و راهبردهای تعیین ظرفیت تحمل مکان ها، هدایت گردشگران به امکان ناشناخته، تحریک جامعه ی بومی برای مشارکت در فرایند گردشگری و استفاده ی بهینه از کاربری چشم اندازهای تاریخی، جذاب ترین راهبردها تعیین شدند.
رنجبریان و همکاران نیز در سال ۱۳۹۲ در بررسی خود بیان کردندامروزه گردشگری به عنوان یکی از صنایع پر درآمد در سطح ملی و بین‌المللی مطرح است. یکی از عوامل مهم در رشد و توسعه این صنعت برنامه ریزی بهینه برای ارائه خدمات مناسب است. بخش بندی بازار یکی از پیش شرط های موفقیت برنامه ریزی گردشگری است. شناسایی و تجزیه و تحلیل انگیزه های سفر با هدف ارائه خدمات درخور و مناسب به گردشگران از مهمترین روش های بخش بندی بازار در این صنعت است. از این رو هدف پژوهش حاضر شناسایی و تجزیه و تحلیل انگیزه های گردشگران خارجی برای سفر به شهر اصفهان است. جامعه آماری پژوهش شامل گردشگران خارجی سفر کرده به شهر اصفهان است که در ماه های فروردین و اردیبهشت سال ۱۳۹۰ به این شهر سفر کرده‌اند. از این جامعه نمونه ای به حجم ۲۰۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها به روش پرسشنامه محقق ساخته است که مشمل بر ۲۳ سوال برای سنجش متغیرهای پژوهش است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های تحلیل عاملی اکتشافی، آزمون نیکویی برازش و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شده است. نتایج پژوهش شش انگیزه سفر برای گردشگران خارجی سفر کرده به شهر اصفهان را شناسایی کرده‌است که عبارتند از انگیزه فرهنگی، انگیزه ناشی از اجبار، انگیزه خرید، انگیزه ماجراجویی، انگیزه بهداشتی و انگیزه استراحت. همچنین نتایج پژوهش در مورد رابطه بین متغیرهای جمعیت شناختی و انگیزه های سفر نشان می‌دهد زنان دارای انگیزه فرهنگی قوی تری نسبت به مردان هستند. از نظر انگیزه سلامتی و ماجراجویی نیز مردان نسبت به زنان از انگیزه قوی تری برخوردار هستند.
حبیب و حسینی نیا(۱۳۹۲) نیز عنوان داشتندامروزه گردشگری فرهنگی پدیده ای اجتماعی است و شهرها همانند متنی فرهنگی در ایجاد تجارب فرهنگی و انتقال معانی فردی و جمعی افراد مطرح می‌باشند. این بحث در بررسی مفهوم فرهنگ شهری، با رویکردی تحلیلی به تبیین چارچوبی حاصل از مؤلفه های آن پرداخته و سپس در بررسی تاثیر آن در جذب گردشگر فرهنگی و با توجه به ویژگی تجارب وی، به روشی تحلیلی- مقایسه ای با تمرکز بر مصادیقی چند از تجارب جهانی، به چگونگی تاثیر مؤلفه ها می پردازد. نتایج پژوهش بیانگر آن است که گردشگر فرهنگی به دنبال تجاربی موثق و گردشگری فرهنگی تحت تاثیر مؤلفه های به هم پیوسته فرهنگ شهری بوده که خود متاثر از مؤلفه های فضای شهری می‌باشند. به طور کل این مؤلفه ها شامل مؤلفه کالبد (متن فرهنگی و تاریخی)، عملکرد (تنوع فعالیت ها در مشارکت فرهنگی) و معانی فرهنگی در عرصه عمومی بوده که همگی در ارتباطی پیوسته و نمادین می‌باشند.
