۲-۴-۱-عارضه کف پای صاف:
افتادگی قوس های داخلی و عرضی همراه با چرخش خارجی مچ پا را صافی کف پا می گویند که براساس شدت و ضعف میزان این ناهنجاری متفاوت است. در این عارضه، پا با تمام پاشنه روی زمین قرار می گیرد و قسمت داخلی قوس طولی کف پا صاف است و یکی از شایع ترین مشکلات مربوط به پا که اکثر افراد با آن دست به گریبان هستند و گاهی بدون آن که از این مشکل خبر داشته باشند، سال ها با آن زندگی می کنند، صافی کف پا است. صافی کف پا به طور کلی، به کاهش ارتفاع قوس طولی داخلی پا،صافی کف پا گفته می شود. صافی کف پا یکی از مشکلات شایع در کودکان،نوجوانان و بزرگسالان است. چنانچه صافی کف پا به موقع شناسایی شود و اقدامات لازم در جهت اصلاح و جلوگیری از تشدید آن به عمل آید؛ می توان از عوارض آن جلوگیری نمود. صافی کف پا در دراز مدت اثرات مخربی بر مفاصل پا و زانو و سایر مفاصل به جای می گذارد. علاوه بر آن زمینه آرتروز زودرس را فراهم می کند. صافی کف پا اگر یک طرفه باشد،تغییرات یک طرفه ایجاد می کند و حتی می تواند موجب کوتاهی اندام و افتادگی لگن و اسکولیوز شود. معمولا صافی کف پا در کودکان بدون علامت است,ولی والدین آنها اغلب از این موضوع شکایت دارند که رویه کفش کودکان آنها به طرف داخل بیرون زدگی پیدا می کند و پاشنه کفشها به سرعت در قسمت داخلی ساییده می شود. در بزرگسالان نیز صافی کف پا یا اغلب بدون علامت است فقط در شدیدترین موارد
ممکن است. در زمان بلوغ سبب پیچ خوردگی پا شود و درد ایجاد کند. در کودکان چاق یا نوجوانان مبتلا ممکن است هنگام ایستادن طولانی مدت درد در محور طولی پا و کناره داخلی آن همراه با احساس ضعف و فشار وجود داشته باشد. این عارضه هم در کودکان و هم در افراد بالغ شایع است. حدود ۲۰ درصد از افراد بالغ دچار صافی کف پا هستند. در این وضعیت، قوس پا در یک یا هر دو پا صاف است، در حالی که این قوس طبیعی در بیشتر افراد، فضایی را در قسمت داخلی پا شامل می شود. البته ارتفاع این قوس در افراد مختلف فرق می کند. کودکان در سنین پایین این قوس را ندارند. این قوس بین سنین ۳ تا ۱۰ سالگی کم کم ایجاد می شود. این عارضه ممکن است مادر زادی باشد یا ممکن است ناشی از ضربه، ضعف عضلانی، شلی لیگامنتی، افت ناوی، فلج ناشی از ضایعه عصبی باشد یا یک فاکتور ارثی باعث ایجاد آن گردد(۵۱-۵۰-۴۴)
۲-۴-۲-عارضه کف پای گود:
عارضه مذکور نوعی اختلال در وضعیت طبیعی پا است که در آن قوس طولی پا افزایش می یابد، سر استخوان های کف پایی نسبت به پشت پا پایین تر قرار می گیرند، بنابراین افتادگی جلو پا نسبت به پشت پا در مفصل مچ پایی کف پایی وجود دارد. بافت نرم کف پا به طور غیر طبیعی کوتاه هستند، که ظاهری کوچکتر به پا می دهند. اغلب پینه های دردناک در زیر س استخوان های کف پایی مشاهده می گردد، که توسط کاهش قوس استخوانهای کف پا و حساسیت در طول انگشتان تغییر شکل یافته، ایجاد می‌شود. بعد از مدتی به دلیل تغییرات استئوآرتریتی در این مفاصل، درد در ناحیه مچ پا ایجاد می‌شود. قوس طولی در هر دو طرف داخلی و خارجی بلند هستند، بنابراین در موارد شدید تر قوس طولی خارجی نمایان می‌شود؛ روی پا برآمده شده و جلو پا ضخیم و پهن می گردد. سر استخوان های کف پا برجسته می‌شود.(۴۴)
( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
۲-۴-۳- پای نرمال
حین تحمل وزن اگر نسبت پا به مچ پا نرمال باشد، همه استخوان های کف پا متحمل وزن می شوند و سر همه استخوان های کف پایی در یک صفحه افقی قرار می گیرند. جلو پا و پشت پا نسبت به یکدیگر و نسبت به زمین در یک راستا قرار دارند. مفصل بین استخوان های مچ پا در بیشترین حد پرونیشن است و مفصل تحت قاپی در وضعیت خنثی قرار دارد. مفاصل تحت قاپی و مچ پا در یک راستا می باشند و استخوان های پاشنه و ساق پا در یک راستا قرار دارند(۴۴).
به طور کلی عملکرد پا به شکل پا بستگی دارد. علی رغم دارا بودن ویژگی های آناتومیکی رایج، شکل و بیومکانیک پا بین افراد متفاوت است. یکی از منابع این تفاوت ها در قوس طولی داخلی پا می باشد. شکل قوس طولی داخلی پا یکی از بحث بر انگیز ترین مسائل در علوم مربوط به پا است. قوس زیاد یا کم به عنوان یک فاکتور مستعد کننده آسیب پا حین فعالیت های جسمانی گزارش شده است(۴۹-۴۸)
تصویر۲-۵: قوس های کف پایی
۲-۵-توزیع فشار کف پایی:
ما از نیرو به عنوان یک کمیت برداری یاد می کنیم که به وسیله اندازه، جهت و نقطه اعمال نیرو مشخص می گردد. این دیدگاه در حقیقت یک اصل ریاضی مفید برای توضیح و کاربرد قوانین نیوتن می باشد. معمولا به جای اینکه نیرو در نقطه خاصی که به آن اعمال می‌شود متمرکز گردد، بر روی سطح تماس توزیع می گردد. برای مثال بردار نیروی عکس العمل زمین[۲۰] یک موقعیت نقطه ای به نام Cop[21] دارد که مرکز توزیع کل نیروهای اعمال شده بر سطح اتکا می باشد. اما در حین ایستادن، در هر لحطه از زمان نواحی مختلفی از کفش با زمین در تماس است. در واقع بردار نیرو روی این سطح تعریف شده و به صورت نیوتن بر متر مربع، پاسکال یا کیلو پاسکال نشان داده می‌شود. این امر می تواند به صورت آرایش بردار های نیرویی که به طور مساوی در سطح تماس توزیع می گردند، که هر کدام به یک واحد سطح تماس اعمال می شوند، نشان داده می‌شود. در این آرایش بعضی از این نیرو ها بزرگتر از دیگر نیرو ها می باشد. الگوی کلی این بردارهای نیرو، توزیع نیرو را روی سطح تماس تشکیل می دهد(۵۲).
جمع این نیروهای توزیع شده با مقدار بردار نیروی کل اندازه گیری شده با فرس پلیت برابر است. نیروی عکس العمل زمین توسط زمین به پا اعمال می‌شود که مساوی و مخالف نیروی اعمالی از پا به زمین است. بزرگترین مؤلفه نیروی عکس العمل زمین مؤلفه عمودی آن است که حدود ۱۲۰ درصد وزن بدن را شامل می‌شود و نشان دهنده جابجایی عمودی مرکز جرم بدن طی راه رفتن است. مؤلفه قدامی خلفی که بیانگر میزان جابجایی مرکز جرم به سمت جلو و عقب است و حدود ۲۵ % وزن بدن را تشکیل می دهد. مولفه جانبی مربوط به تعادل هنگام راه رفتن است و حدود ۱۰ درصد وزن بدن را هنگام راه رفتن شامل می گردد(۵۳).
اندازه گیری فشار کف پا از فشار مؤلفه عمودی نیروی عکس العمل زمین وارد بر سطح کف پا به دست می آید. مقدار بارهای وارده بر پا، در حالت ایستادن و راه رفتن، توسط روش های مختلفی مورد بررسی قرار می گیرد. در حالت ایستاده روی دو پا قاپ ۵۰ درصد وزن بدن را دریافت می کند. از مقدار باری که قاپ دریافت می کند حدود ۵۰ درصد آن از طریق مفصل تحت قاپی خلفی به پاشنه منتقل شده و ۵۰ درصد دیگر آن از طریق دو مسیر کلی به جلوی پا منتقل می‌شود. چون قاپ بیشتر به سمت داخل متمایل می باشد، قسمت عظم بار از طریق مفصل قاپ ناوی و در امتداد قوس طولی داخلی به استخوان های اول تا سوم کف پایی منتقل شده و از این طریق به زمین می رسد. مقدار کمتری از بار توسط مفصل پاشنه – تاسی در طرف خارج به سر استخوان های چهارم و پنجم کف پایی منتقل می گردد. سر اولین استخوان کف پایی بیشتر از سایر استخوان های کف پا در تحمل وزن در حالت ایستاده شرکت دارد. طی راه رفتن و برخورد پاشنه با زمین، نیروی عکس العمل زمین ابتدا در سطح داخلی پاشنه وارد شده و با ادامه فاز سکون که پا به طور کامل بر روی زمین قرار می گیرد مرکز فشار وارد بر کف پا به سرعت به جلو جابجا شده تا به انگشت شست برسد. در اواخر فاز سکون نیروی وارده به کف پا از طریق سر دومین استخوان کف پایی منتقل می‌شود. دومین استخوان کف پایی از سایر استخوان های کف پا بلند تر بوده و هنگام بلند شدن پاشنه از زمین سر دومین استخوان کف پایی از سایر استخوان های کف پا پایین تر قرار گرفته و وزن بیشتری تحمل می کند. بنابراین نواحی مختلف پا، شامل زیر استخوان پاشنه، زیر سر پنج استخوان کف پا و زیر شست پا، سطوح متفاوتی از بارهای اعمال شده را حین پیشروی طی فاز سکون تحمل می شوند. همه این مناطق مستقیما زیر نواحی استخوانی قرار دارند و ساختارهای تحمل کننده بار در پا می باشند.(۵۵-۵۴)
۲-۶-نقاط تحمل وزن حین ایستادن:
نقاطی که وزن بدن را هنگام ایستادن تحمل می کنند عبارتند از: زیر استخوان پاشنه، زیر انتهای تحتانی اولین و پنجمین استخوان کف پایی. به طور طبیعی هنگام ایستادن حدود ۶۰-۵۰% وزن بدن توسط پاشنه و ۵۰-۴۰% آن توسط سر استخوان های کف پایی تحمل می‌شود(۴۴).
۲-۷-نقاط تحمل وزن و حرکات پا طی مراحل مختلف راه رفتن:
چرخه راه رفتن برای هر پا شامل ۲ فاز می باشد. فاز سکون که ۶۰% تا ۶۵%از چرخه راه رفتن را شامل می‌شود و فاز نوسان ، که ۴۰% تا ۳۵% چرخه راه رفتن را در بر می گیرد. فاز سکون هنگامی که پا با زمین در تماس است و تحمل وزن می کند، اتفاق می افتد. این فاز شامل ۵ مرحله می باشد که عبارتند از:
مرحله اول[۲۲]: ضربه پاشنه به زمین
مرحله دوم[۲۳]: تماس کف پا با زمین
مرحله سوم[۲۴]: حمایت تک پا
مرحله چهارم[۲۵]: بلند شدن پاشنه از زمین
مرحله پنجم[۲۶]: جدا شدن انگشت شست از زمین
هنگام راه رفتن یا دویدن چند حرکت به طور متوالی در پا اتفاق می افتد؛ به طور معمول یک پا با قوس نرمال در مرحله ضربه پاشنه پا به زمین، حرکت سوپینیشن را انجام می دهد و با قسمت خارجی پاشنه با زمین برخورد می کند و آماده تحمل وزن می گردد. با رسیدن به مرحله تماس کف پا با زمین، کف پا به حالت پرونیشن می رود و قوس پا برای جذب شوک هایی که از طرف زمین به پا وارد می‌شود مقداری کاهش می یابد. در این مرحله سطح کف پا با زمین در تماس است و عضو وزن بدن را تحمل می کند. در مرحله حمایت تک پا، وزن به طور مساوی در سر تا سر پا توزیع می گردد. پا با زمین در تماس است. در این
مرحله پا به راستای طبیعی خود باز می گردد. در مرحله بلند شدن پاشنه از زمین، پاشنه در وضعیت خنثی قرار دارد و کمی به سمت داخل چرخیده است. در ابتدای این مرحله، جلوی پا با زمین در تماس است، سپس وزن روی پا به سمت جلو حرکت می کند و در نهایت فقط انگشت بزرگ با زمین تماس دارد. در این مرحله پا به وضعیت سوپینیشن می رود. مرحله جدا شدن انگشت شست از زمین، مرحله شتاب گیری است؛ اندام تحتانی را به سمت جلو می راند. حین این فاز به وضعیت سوپینیشن می رود تا تکیه گاه سختی را برای جدا شدن بهتر پنجه پا از زمین فراهم کند(۴۴-۵).
تصویر۲-۶: مراحل راه رفتن
۲-۸-فشار کف پا و نا هنجاری های پا:
تحقیقات نشان داده که انواع مختلف ساختار پا یک عامل مهم در الگوی توزیع فشار کف پا هستند(۶۳). علیرغم داشتن بسیاری از ویژگی های ساختاری متداول، نوع و واکنش های بیومکانیکی پا بین افراد بسیار
متفاوت است. قوس طولی داخلی به عنوان منبع خیلی از این تغییرات شناخته شده است. قوس طولی داخلی به عنوان منبع خیلی از این تغییرات شناخته شده است. نشان داده شده است تفاوت های فردی در نوع قوس پا بر ویژگی های فشاری حین فعالیت اثر دارد(۵۶). هنگامی که کف پای شخصی صاف باشد، در مرحله تماس کف پا با زمین، پا پرونیشن بیش از حد انجام داده(مرحله پرونیشن طولانی تری دارد) و نمی تواند به سرعت به راستای طبیعی خود بازگشته و برای مرحله جدا شدن پنجه پا از زمین آماده شود. در نتیجه پاهای با قوس کم تمایل به تغییر جهت اوج فشار کف پا به سمت داخل دارند. گود بودن کف پای شخص نیز منجر می‌شود که پا قادر نباشد به طور نرمال عمل کند در نتیجه حین فاز سکون یک سوپینیشن طولانی مدت و حین چرخه راه رفتن یک پرونیشن تاُخیری وجود دارد.. در نتیجه پاهای با قوس زیاد تمایل به تغییر جهت خارجی اوج فشار به حین فاز سکون دارند.(۵۷)
۲-۹-روش اندازه گیری فشار کف پا:
ناهنجاری های پا یک وضعیت بسیار رایج است که در طب بالینی دیده می‌شود (حدوداَ در ۸۰-۷۰% افراد)(۱۴). این عامل برای بسیاری از افراد به عنوان علت درد پا شناخته شده است. تشخیص عملکرد پا باید علاوه بر مشاهده بالینی و بررسی های بصری انجام شود(۵۸). استفاده از صفحه نیرو روشی است که به طور رایج برای ارزیابی تعامل بین پا و سطح اتکا استفاده می‌شود. اگر چه فرس پلیت اطلاعات با ارزشی درباره مولفه های نیروی عکس العمل زمین فراهم می کند، اطلاعات کمی درباره چگونگی اعمال بار به سطح کف پا با توجه به سطح اتکا فراهم می کند. علاوه بر این فرس پلیت ها نیازمند تجهیزات خاصی برای اتصال به سطح اتکا، در محل جمع آوری داده ها می باشد. در حالی که سیستم های اندازه گیری فشار کف پا مانند سیستم emed قابلیت حمل بیشتری دارند(۵۹). این سیستم ها برای اندازه گیری فشار کف پا سیستم های معتبری هستند و جز رایجترین ابزارهای بالینی مورد استفاده برای اندازه گیری فشار کف پا، در وضعیت
برهنه، در سراسر جهان می باشند. هنگامی ارزیابی بیماران، میزان غیر معمول بار یا الگوهای اعمال بار ممکن است منعکس کننده یک پاتولوژی سیستمیک یا موضعی اندام تحتانی باشد یا ممکن است یک فاکتور ریسک پذیر یا نشانگر پاتولوژی متعاقب آن یا بدتر پاتولوژی موجود باشد(۶۰).در نتیجه داده های به دست آمده از اندازه گیری فشار کف پا می تواند در ارزیابی و مدیریت بیمارانی با انواع گسترده اختلالات پا و اندام تحتانی، مرتبط با سیستم های عصبی، پوستی و عضلانی اسکلتی استفاده شود(۵۹).
۲-۱۰-پیشنه تحقیق:
در این قسمت برخی از مطالعات خارجی و سپس مطالعات داخلی که بر اساس موضوعاتشان(به ترتیب در رابطه با قوس کف پا، توزیع فشار کف پا و cop) تقسیم بندی شده اند، ارائه شده است.
نتایج تحقیقات در رابطه با میزان قوس کف پا:
کات و همکاران (۲۰۰۹) در تحقیقی تحت عنوان “تاثیر پاسچرهای پای پرونیت و سوپینیت بر ثبات پاسچر ایستا و پویا” به دنبال یافتن پاسخ به این سوال بودند که آیا پاسچر پا بر تعادل ایستا و پویا تاثیری دارد؟ ۱۶ آزمودنی به صورت داوطلب در این تحقیق شرکت کردند و بر اساس نوع پایشان که توسط تست افت ناوی اندازه گیری شد به سه گروه با ساختار پای پرونیت (افت ناوی mm=7/3±۰/۱۳)، نرمال(افت ناوی =mm1/0±۲/۶) یا سوپینیت(افت ناویmm=1/7±۲/۲) تقسیم شدند. برای اندازه گیری مرکز تعادل، شاخص ثبات و نوسان پاسچر حین ایستادن روی یک پا تحت دو وضعیت چشم باز و چشم بسته از سیستم تعادلی چاتکس استفاده شد. مرکز تعادل به عنوان نقطه ای روی پا که وزن بدن را به طور مساوی بین ربع های قدامی – خلفی و داخلی خارجی تقسیم می کرد، تعریف شد و به سانتی متر ثبت گردید. شاخص ثبات به عنوان میانگین انحراف نوسان اطراف مرکز تعادل تعریف شد. نوسان پاسچر به عنوان بیشترین فاصله نوسان ثبت شد در جهات داخلی خارجی و قدامی خلفی بیان شد. (۶۱)
هرتل و همکاران(۲۰۰۷) در تحقیقی تحت عنوان “اختلافات کنترل پاسچر حین ایستادن روی یک پا در افراد سالم با انواع مختلف پا” به دنبال یافتن پاسخ این سوال بودند که آیا کنترل پاسچر در حالت ایستا تحت تاثیر نوع پا قرار می گیرد؟ ۳۰ بزرگسال جان سالم(۱۵ مرد و ۱۵ زن، سنین۹/۲۱±۰/۲سال، وزن ۶/۷۱±۷/۱۶کیلوگرم و قد ۴/۱۶۸±۶/۱۳ سانتی متر) که پاهایشان بر اساس توازن پشت پا و جلوی پا طبقه بندی شده بود، در این تحقیق شرکت کردند. پای راست و چپ آزمودنی ها می توانست به دسته های مختلف تقسیم شود و هر پا به عنوان یک آزمودنی تلقی شود. در نهایت ۱۹ پای گود، ۲۳ پای نرمال و ۱۸ پای صاف وجود داشت. آزمودنی ها سه کوشش ۱۰ ثانیه ای روی یک پا را روی هر دو پا با چشمان باز در حالی که روی صفحه نیرو[۲۷] ایستاده بودند، انجام دادند. اندازه های وابسته، ناحیه انحراف مرکز فشار و سرعت انحراف بودند. نتایج تحقیقات نشان داد که آزمودنی هایی با پای گود به طور معنی داری از ناحیه ی انحراف مرکز فشار بزرگتری نسبت به آزمودنی هایی با پای نرمال استفاده کردند. به هر حال سرعت انحراف مرکز فشار در بین انواع پا به طور معنی داری تفاوت نداشت.(۱۸)
نتایج تحقیقات در رابطه با اثر پا روی توزیع فشار کف پا:
یو چانگ و همکاران(۲۰۱۳) در تحقیقی تحت عنوان “توزیع فشار کف پایی در تکانه های حاصل از برخورد پا با زمین در زوایای متوالی در بچه های با پای نرمال” به دنبال این سوال بودند که ارتباط قسمت های
مختلف کف پا با هم چگونه است؟۷۷ نفر آزمودنی که بچه های ۵-۱۶ ساله بودند در این آزمون شرکت داشتند. اسکنی از پا انجام شد و کف پا به پنج ناحیه(انگشتان کناری[۲۸]، انگشت شست[۲۹]، قسمت خارجی میانه[۳۰]، قسمت داخلی میانه[۳۱] و پاشنه پا[۳۲]( تقسیم کردند.۵۲٫۰% از تکانه های حاصل در جلو پا بود. در هنگام راه رفتن ناحیه ی(LF) با ناحیه ی(MF)،(۰۰۱/۰=p،۲۷۴/۰=r)همبستگی مثبت داشت اما با تکانه های ناحیه ی(MM) ارتباط منفی داشت(۶۴).
برنز و همکاران(۲۰۰۲) در تحقیقی تحت عنوان “تأثیر کف پای گود در درد پا و توزیع فشار کف پا” به دنبال یافتن پاسخ این سوال بودند که آیا کف پای گود روی درد پا و توزیع فشار کف پا اثری دارد؟ ۷۰ آزمودنی، شامل ۳۰ آزمودنی با کف پای گود به علل ایدئوپاتیک، ۱۰ آزمودنی با کف پای گود به علل نورولوژیک و ۳۰ آزمودنی با پای نرمال در این آزمون شرکت کردند. وجود و موقعیت درد پا ثبت شد و فشار کف پا به صورت پا برهنه با بهره گرفتن از پلت فرم emed-sf برای کل پا و نواحی پشت پا، میان پا و جلو پا اندازه گیری شد. بر اساس نتایج آزمودنی هایی با کف پای گود چه به دلیل ایدئوپاتیک چه به دلیل نروولوژیک مقدار بیشتری درد پا(۶۰%) را در مقایسه با آزمودنی هایی با پای نرمال(۲۳%) گزارش کردند(.۰٫۰۰۹>p). انتگرال زمان فشار کل پا، نواحی پشت پا و جلوی پا در کف پای گود، چه به دلیل ایدئوپاتیک و چه به دلیل نرولوژیک، بیشتر از کف پای نرمال بود(۰۱/۰>p).انتگرال های فشار زمان در آزمودنی هایی که درد پا را گزارش کردند بیشتر از آزمودنی های بدون درد بود(۰۱/۰۰>p). همبستگی معنی داری بین انتگرال فشار زمان و درد پا وجود داشت(۰۰۱/۰>p،۴۹/۰)(۶۲=r).
لداکس و همکاران(۲۰۰۲) در تحقیقی تحت عنوان “توزیع نیروی عمودی کف پا در پای نرمال و صاف” به
دنبال یافتن پاسخ این سوال بودند که آیا توزیع نیروی عمودی کف پا در پای نرمال و صاف متفاوت است؟ ۱۹ آزمودنی(۱۱ نفر با قوس نرمال و هشت نفر با قوس کم) در این تحقیق شرکت کردند. داده های فشار به مقادیر نیرو در هفت ناحیه(زیر شست پا، زیر پنج استخوان کف پا و زیر پاشنه) در سطح کف پا تبدیل شد. الگوی بارهای توزیع شده در بافت نرم کف پا، حین فاز سکون راه رفتن تعیین شد. نتایج تحقیقات نشان داد که پاهایی با قوس کم به طور معنی داری نیروی بیشتری در ناحیه زیر شست پا داشتند، در حالیکه اختلافی در نواحی دیگر دیده نشد.(۱۳)
نتایج تحقیقات در رابطه میزان قوس کف پا با cop:
دی کوک و همکاران (۲۰۰۷)، در تحقیقی تحت عنوان “جابجایی cop را بر روی هر سه نوع قوس پا (کف پای با انحنای زیاد- نرمال- کف پای با انحنای کم) مطالعه کردن “و به دنبال این سوال بودند که جابجایی cop بر روی کدام انحنای قوس بیشتر است؟ ۲۵۰ آزمودنی سالم جوان که پاهایشان نرمال و بدون داشتن سابقه آسیب بودند شرکت داشتند(۱۲۹ مرد سنین۲/۱±۳/۱۸، قد۹/۵±۵/۱۷۹سانتی متر،وزن۲/۷±۵/۶۹کیلوگرم) که یک مسافت ۵/۱۶ متری را با سرعت ۳/۳ متر بر ثانیه با پای برهنه می دویدند. اسکنی از پای آنها توسط دستگاه (RsScan) انجام شد که داده های به دست آمده با ۵۰ هرتز فیلتر شدند. اولین اوج فشار[۳۳] افقی در ناحیه ی داخلی پا در حین برخورد پاشنه با زمین به وجود آمد که به علت پرونیشن انجام شده در پا برای حرکت بود. دومین اوج فشار در حین برخورد ناحیه خارجی کف پا با زمین که همزمان با اوج فشار عمودی بود که دلیل جابجایی cop به سمت جلو بود تا برای جدا شدن پا از زمین سومین اوج فشار صورت گیرد. نتایج تحقیق نشان داد که بیشترین جابجایی cop در کف پای صاف بود(۲۰).
اسکات و همکاران(۲۰۰۸)، در تحقیقی تحت عنوان “اندازه گیری تعادل برای مشخص کردن عملکرد مچ پا در دو حالت ایستا و غیر ایستا” به دنبال این سوال بودند که بیشترین میزان نیروی وارده بر Force Plate در دو حالت ایستا و غیر ایستا بیشتر در کدام نواحی کف پا زمانیکه هر دو تست انجام می‌شود رخ می دهد؟۲۲ آزمودنی سالم که پاهایشان نرمال (سنین۲±۲۱، قد۱۰±۱۷۷ سانتی متر،وزن۱۶±۷۷ کیلوگرم) بدون داشتن سابقه آسیب بودند و ۲۲ نفر با همان مشخصات اما نداشتن پایداری در مچ پا شرکت داشتند. و دو تست ایستادن با یک پا(تعادل ایستا) و پرش به سمت بالا با یک پا(تعادل پویا)را انجام دادند. داده های به دست آمده از فورس پلیت در هر دو جهت قدامی – خلفی و داخلی – خارجی آنالیز شد. و نتایج به دست آمده حاکی از این بود که گروهی که ناپایداری در مچ پا(FAI)[34] داشتند در مقایسه با افراد سالم بیشترین سرعت جابجایی COP در محور داخلی خارجی بود .
لداکس و همکاران(۲۰۰۸)گزارش کردند که شاخص والگوس قوزک[۳۵](MVA) ها به طور معنی داری بین افرادی با پای صاف و نرمال متفاوت بود(۰۳۱۴/۰=p) که نشان دهنده تغییر در توازن ایستا بود، همچنین شاخص انحراف مرکز فشار[۳۶](CPEI) به طور معنی داری در دو پا متفاوت بود(۰۰۰۳/۰=p) که نشان می داد عملکرد پویای پا نیز توسط نوع پا تحت تاثیر قرار می گیرد. پارامترهای دیگر مورد ارزیابی در این تحقیق مانند فشار کف پا و زاویه پا، از نظر کلینیکی یا تحلیل الگوی راه رفتن به طور معنی داری متفاوت نبود(۱۳)
۲-۱۱-جمع بندی:
تحقیقات اندکی انجام گرفته در رابطه با ارتباط ارتفاع قوس های پا میزان جابجایی مرکز فشار بر روی
ورزشکاران و نتایج ضد و نقیضی را نشان دادند . با توجه به ابهاماتی که در این زمینه وجود دارد به انجام تحقیقات بیشتری نیاز می باشد. از این رو در این تحقیق محقق در صدد مقایسه الگوی پخش فشار کف پا، شاخص قوس و cop در پای مسلط فوتبالیست های نوجوان و جوان آماتور استان البرز سنین ۱۴-۱۸ سال بررسی کند.
فصل سوم
فرم در حال بارگذاری ...
