وبلاگ

ادامه جدول۲-۴
جدول ۲-۵: خلاصه تحقیقات خارجی

ردیف

نام محقق و سال

عنوان

نتیجه ­گیری

۱

اسنو و همکاران
(۱۹۹۲)

روابط بین سازمانی و برون سپاری

تغییرات محیطی، برون سپاری را به شرطی ضروری برای رقابت اثربخش بدل نموده است. سازمان­ها باید بر روی توانایی­های اصلی خود تمرکز کنند و فعالیت­های غیر اصلی را به دیگر سازمان­ها واگذار نمایند. نویسندگان مقاله به این نتیجه رسیدند که شبکه ­های ایستا به برون سپاری جزئی و شبکه های پویا به برون سپاری گسترده اقدام می ورزند.

۲

میتچل و سینگ
(۱۹۹۶)

ارتباطات ­بین سازمانی را از زوایه منشأ شکل­ گیری آن

در این زمینه، شش پارادایم اصلی تئوریک، که عبارتند از: هزینه­ های اقتصادی مبادله، تئوری وابستگی منابع، تئوری اتحاد استراتژیک، تئوری ذینفعان، تئوری یادگیری و تئوری نهادینه شدن مطرح کردند.

۳

جونس­ و همکاران
(۱۹۹۷)

اشکال­مختلف ارتباطات­­بین سازمانی

انواع مختلفی از این ارتباطات را تشریح کرده است. این اشکال، قالبهایی هستند که ارتباطات بین سازمانی در بستر آن ظاهر می­شوند و معروف­ترین آن ها عبارتند از: اشکال ارتباطات بین سازمانی با پیوند شدید که شامل: سرمایه گذاری مشترک، شبکه، کنسرسیوم و اشکال ارتباطات بین سازمانی با پیوند ضعیف شامل: اتحاد، اتحادیه تجاری، هیأت مدیره مشترک می­باشند.

۴

داب­هل­کار ­و نیلی
(۱۹۹۸)

تحلیل­ارتباطات­بین سازمانی

در تحلیل دینامیک، ترکیب سازمان­های درگیر ارتباطات بین سازمانی و دینامیک ارتباطات بین آنها بررسی می­گردد و لذا این تحلیل به دو دسته تفکیک می­ شود: دینامیک سازمان­ها و دینامیک ارتباطات. از نظر دیگر ارتباطات بین سازمان­ها، همان وابستگی متقابل سازمان­ها به یکدیگر تلقی شده، در تحلیل آن به سه بعد زمان، هدف گذاری و تعادل قدرت توجه می‌شود. شاخص دیگر ساختار است که درآن، انتخاب یک نوع ساختار خاص برای ارتباطات بین سازمانی، به دلایل ایجاد آن بستگی دارد. در این زمینه چهار نوع ساختارشامل: ساختار ستاره­ای، ساختار زنجیره­ای، ساختار ارتباطات کامل، ساختار شبه بازار شناسایی گردیده است.

۵

بیرلین­و همکارانش
(۲۰۰۳)

الگویی یکپارچه از اصول بنیادین همکاری بین سازمانی

پژوهشی مربوط به همکاریهای بین سازمانی ارائه کردند. درپژوهش حاضر، با مرور مستند ادبیات موضوعی ضمن بیان مختصر تعاریف، ضرورت و اهمیت موضوع، پیشینه موضوع، بیان مسئله، الگویی یکپارچه از اصول بنیادین همکاری بین سازمانی ارائه شده است تا بعنوان مبنایی برای بهبود اثربخشی روابط بین سازمانی در میان سازمانها باشد.